گفت و گو با عارفه عربی هنرمند ساروی
تئاتر این روزهای غمگین و پر درد است
عارفه عربی گفت : امیدوارم حالِ تئاتر هر چه زودتر خوب شود و به ماهیتِ خوبِ خودش بازگردد.چراغِ سالن های تئاتر،با نفسِ مخاطبانِ فهیمِ آن روشن می ماند.
عارفه عربی هنرمند ساروی با خبرنگار ایران تئاتر در مازندران به گفت و گوی نشست در ادامه گفتن و گو او را با روابط عمومی انجمن هنرهای نمایشی مازندران در ادامه می‌خوانید:
خودتان را معرفی کنید ؟
عارفه عربی هستم متولد سال 1370 ، ساری
چگونه با هنر نمایش آشنا شدید و از چه سالی اولین نمایشی که بازی کردید؟
از سال 90 و از طریق کلاس های فوق برنامه ای که دانشگاه برای دانشجویان تدارک دیده بود،با تئاتر آشنا شدم
چه نمایش های به عنوان بازیگر و کارگردان حضور داشتید؟
اولین اجرای صحنه ای تئاتر،به نامِ آنسوی پنجره،بود که به عنوان اولین اجرا،پر از تلاش و هیجان و لحظه های فراموش نشدنی بود. از سال 90 در نمایش های آنسوی پنجره،ام المصائب،شهر نارنجی،شبِ سیب زمینی،ترانه ای برای آیدا،رویای باب اسفنجی،کایزر و چند پاراگراف عشق حضور داشتم. من در تمام این سالها تلاش کردم که تمامِ انرژی ام را،در عرصه بازیگری بگذارم و تا به حال ،وارد حیطه ی کارگردانی نشده ام.
حال و هوای این روزهای تئاتر ؟
این روزها،تئاتر،مظلوم تر از همیشه است !! مثل همه ی زمانهای دیگر ، فقط الان شدتِ آن بیشتر شده است.برای تئاتری ها،اجرا و سالن های پُر از نفس مخاطبان،مثل رسیدنِ هوای تازه ،به ریه هاست.حال و هوای این روزهای تئاتر،غمگین و پر درد است.امیدوارم حالِ تئاتر هر چه زودتر خوب شود و به ماهیتِ خوبِ خودش بازگردد.چراغِ سالن های تئاتر،با نفسِ مخاطبانِ فهیمِ آن روشن می ماند.
کلام آخر؟
باشد که صحنه های تئاتر همچون طناب بندبازان به افراد نا لایق جرآت راه رفتن بر روی خود را ندهد.
