گفت‌وگو با برگزیده بازیگر زن جشنواره تئاتر مازندران:
فریبا عباسی: آنچه هنر را ماندگار کرده بدیع بودن است نه تکرار
فریبا عباسی برگزیده رتبه سوم بازیگری زن سی و پنجمین جشنواره تئاتر مازندران با نمایش «قفس جایی برای رام کردنت» از ویژگی‌های این دوره از جشنواره گفت.
به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در مازندران، فریبا عباسی بازیگر نمایش «قفس جایی برای رام کردنت» در سی و پنجمین جشنواره تئاتر مازندران توانست رتبه سوم بازیگری زن را کسب کند.
در حاشیه اختتامیه این جشنواره فرصت کوتاهی دست داد تا گفت و‌گوی که در ادامه می‌خوانید
لطفا خودتان را معرفی و کمی از سوابق و رزومه هنری خود برای خوانندگان بگویید؟
فریبا عباسی هستم، اولین تجربه ی بازیگری را در سن ده سالگی در جشنواره تیاتر استانی کرمان داشتم که در همان سال رتبه ی بازیگری اول کودک را بدست آوردم ، پس از آن با توجه به اینکه پدر ، برادر و خواهرانم در عرصه تئاتر و موسیقی فعالیت داشتند ،من هم مشتاقانه تئاتر را برگزیدم ، در سالهای سکونت در کرمان با سه گروه تیاتر همکاری کرده و تجربه ی حضور در چندین جشنواره را داشتم . بعد از اینکه به چالوس امدم در گروه آوا به سرپرستی و کارگردانی مسعود تیر بازیگری را ادامه دادم. در مورد نمایش «قفس جایی برای رام کردنت» کمی بیشتر صحبت کنید «قفس جایی برای رام کردنت» داستان تازه‌ای است از هملت شاهکار شکسپیر. در این نمایش با افیلیای عاشقی روبرو میشویم که دچار بیماری روانی است، او که دچار توهم خیانت هملت است ،از عشق به جنون می رسد و حرف های ناگفته و فریادهای فروخورده اش را در سکوت و خیال فریاد میزند.
چطور شد تا به طور کامل به کاراکتر این نمایش دست پیدا کنید؟
برای فهم این نمایش در قدم اول رجوع کردم به دوباره خوانی نمایش هملت ، تفاوتها و نقاط اشتراک داستان هملت و همچنین تفاوت کاراکترهای این دو داستان را پیدا کردم . و بعد برای نزدیک شدن به حالات درونی افیلیا مطالعاتی درباره ی بیماری پارانویید و‌سادیسم داشتم ، چون به زعم من افیلیا به هر دو مبتلا بود . اما سختترین بخش کار حس کردن انهمه عاشقانگی افیلیا بود. که سعی کردم با تکنیک استاوینسلاوسکی پیش بروم و به افیلیا برسم.
جشنواره سی و پنجم تئاتر مازندران را از بعد کمی و کیفی چگونه ارزیابی می کنید؟
خوشبختانه این فرصت را داشتم که با «مسعود تیر » برای سومین سال متوالی در جشنواره ی تیاتر استان حضور داشته باشم ، و شاید به همین دلیل بتوانم قیاسی بین این سه دوره داشته باشم. انچه بنظر میرسد این است که امسال با هدف بالا بردن کیفیت اثار ،کمیت تعداد گروههای شرکت کننده کمتر بود و البته بنظر بنده این کار کاملا هوشمندانه بوده و این نکته سنجی باعث می شود ازین ببعد گروههای شرکت کننده تلاش و توان بیشتری را بکار گیرند و قطعا این روند به رشد کیفی اثار منجر شده و شاهد درخشش هنرمندان استان در سطح کشور خواهیم بود.
به نظر شما جشنواره های تئاتر ، چه کمکی در رشد و توسعه تئاتر استان خواهند کرد ؟
تنها زمانی جشنواره ها می توانند به رشد تئاترکمک کنند که قبل از رقابت ، رفاقت و همدلی در جشنواره جاری شود و سپس خلاقیت و نواوری شعار ثابت آن باشد چرا که آنچه هنر را ماندگار کرده بدیع بودن آن است نه تکرار. کلام آخر روی سخنم به همه ی هنرمندان است : هر کدام از ما کاراکترهای یک نمایش هستیم ، در کنار هم قصه را تمام می کنیم . به هم پشت نکنیم و دست هم را بگیریم. رشته ای بر گردنم افکنده دوست می کشد هرجا که خاطرخواه اوست
