«عاشق ترین روزگار» آغازی برای یک زندگی عاشقانه

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در مازندران، سید علی حسینی از اعضای اصلی و هسته مرکزی گروه هنرهای نمایشی جاویدان و مدرس دانشگاه فرهنگیان و علمی و کاربردی و مدیر آموزشگاه مولوی شهر رویان است که از سال ۱۳۷۵ فعالیت خود را آغاز کرده است. او با نگارش متون نمایشی و بازیگری و کارگردانی و حضور در جشنواره‌های متعدد استانی و کشوری کار خود را ادامه داده و در حوزه پژوهش نیز فعالیت‌های چشمگیری با نگارش مقالات تخصصی داشته است که کسب عنوان مقاله برتر کشوری برای مقاله «تأثیر نرم‌افزارهای آموزشی در ارتقای مهارت‌های اساسی هنر» ازجمله افتخارات او در حوزه پژوهش هنر است.
محبوبه علیزاده همسر سید علی حسینی نیز از اعضای هسته مرکزی گروه جاویدان و فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی در دو رشته، زبان انگلیسی و کارگردانی و بازیگری است که زیر نظر  افشین سنگ چاپ، علیرضا امینی، حسن دولت‌آبادی و مهشید روحانی دوره‌های مقدماتی و حرفه‌ای بازیگری را گذرانده است.
حضور در بیش از ۱۲ جشنواره استانی و کشوری به‌عنوان کارگردان و بازیگر و بازی در فیلم داستانی «قوطی خالی» به کارگردانی جواد محمدی و بازی در اپیزود داستانی «خط ویژه» به کارگردانی قاسم عرب   و همچنین بازی در مستند داستانی «دایان» به کارگردانی بهروز نورانی پور ازجمله فعالیت‌های او در عرصه تئاتر و تلویزیون است.

با سید علی حسینی و محبوبه علیزاده زوج هنری و فعال استان مازندران و شهرستان آمل درباره فعالیت‌های هنری و چالش‌های زندگی مشترکشان گفت‌وگویی کرده‌ایم که می‌خوانید:

نحوه آشنایی و ازدواجتان با  همسرتان از کجا و به چه صورت بود؟
محبوبه علیزاده: نمایش عاشق‌ترین روزگار «به نویسندگی سعید تشکری و کارگردانی شعبان علیجانپور، آغاز آشنایی ما بود.
در آن نمایش من در نقش» لیلا «و علی آقا نیز در نقش» یاور «به ایفای نقش پرداختیم که از قضا در آن نمایش قرار بر ازدواج» لیلا و یاور بود که آن اجرا در سال ۱۳۸۱ به ازدواج من و علی آقا و حضور ما درصحنه زندگی ختم شد و ثمره ۲۱ سال زندگی مشترک ما، دو فرزند دختر ۱۶ و ۹ ساله به نام‌های ستایش  و فاطیما است.

 آیا زندگی مشترک لطمه‌ای به فعالیت‌های هنری شما و همسرتان  وارد کرده است؟
محبوبه علیزاده: اتفاقاً بعد از ازدواج، فعالیت‌های هنری ما نه‌تنها کم، بلکه بیشتر شد و به تکامل هم رسید. من با وجود فارغ‌التحصیلی در رشته زبان انگلیسی، توانستم مدرک بازیگری و کارگردانی را هم در دانشگاه کمال‌الملک نوشهر دریافت و با کمک علی آقا همسرم، نمایش‌های زیادی را روی صحنه اجرا بردم و در خیلی از نمایش‌ها هم با همسرم، همبازی بوده‌ام.

آیا در آینده حاضرید دخترانتان نیز با بازیگر و فعالان تئاتری ازدواج کنند؟

علی حسینی: همین الآن‌هم دختران ما با تئاتر بیگانه نیستند و هر دو در کارهایی که من و همسرم به اجرا می‌بریم، بازی و نقش‌آفرینی می‌کنند، اما در مورد زندگی مشترک آینده با همسر تئاتری شاید خیر!

علت این مخالفتتان، می‌تواند ارتباطی باتجربه شما در این نوع پیوندها باشد؟

علی حسینی: خیر. این مسئله ارتباطی به زندگی و تجربه مشترک بنده و همسرم ندارد. ما همواره سعی کردیم همان‌گونه که فعالیت‌های  هنری خود را انجام می‌دهیم، در عرصه زندگی نیز دوچندان تلاش کنیم و جنبه‌های مثبت هنر را به‌دوراز احساس در امورات زندگی و ارتباطات پیاده کنیم.
در زندگی برخی از هنرمندان نمایشی متأسفانه عدم سازش و زندگی موفق مشاهده‌شده که البته این یک امر نسبی است و بسیاری ازاین‌گونه زندگی‌ها نیز پایدار و موفق بوده است.

حرف اول و آخر را در خانه چه کسی می‌زند؟
محبوبه علیزاده: حرف اول را بنده و حرف آخر را علی آقا می‌زند! البته به مزاح عرض کردم. وقتی تعامل در زندگی وجود داشته باشد، مهم نیست کدام‌یک از زوجین حرف اول و آخر را می‌زند، مسلماً هر حرفی که از روی منطق گفته شود، آن حرف اول و آخر خواهد بود.

به‌عنوان یک پارتنر، چگونه درصحنه زندگی، نقش مشارکتی خود را ایفا می‌کنید؟
محبوبه علیزاده: هم بنده برای گذران زندگی در بیرون از خانه، مشغول فعالیت تدریس هستم تا کمکی باشد به همسرم برای امرارمعاش و هم علی آقا در منزل کمک‌حال بنده هستند و در بزرگ کردن دخترهایمان زمانی که نوزاد بودند، نقش پررنگی را ایفا نمودند.

تابه‌حال پیش‌آمده که بحث‌وجدل داخل تمرین به خانه هم سرایت کند و چگونه این چالش‌ها را مدیریت کرده‌اید؟
علی حسینی: بله صد در صد. هم چالش تئاتری داشتیم و هم بحث‌وجدل و حتی پیش‌آمده که گاهی از هم دلخور هم شویم.
در اجرای نمایش آخرمان «افسانه مادر بزرگه و پری او» چالش‌های زیادی بین ما ایجادشده بودند. من به‌عنوان نویسنده، اولین تجربه کارگردانی مشترک خود را پشت سر می‌گذاشتم و یک مقدار چالش در این نمایش بین ما بیشتر بود. البته که این اختلاف‌نظرها همیشه موجب حرکت می‌شود و خدا را شکر برای ما هم همین اتفاق افتاد.

بهترین خصوصیت همسرتان را در یک جمله بیان کنید؟

محبوبه علیزاده: بهترین خصوصیت سید علی «مهربانی» و «مورد اعتماد» بودنش است که شرط مهمی برای تشکیل و بقای یک زندگی سالم خواهد بود.

بهترین ویژگی همسرتان در زندگی مشترک چیست؟
علی حسینی: بهترین ویژگی اخلاقی و شخصیتی خانم علیزاده، مصمم بودن و جدی بودن در کار و منطقی بودن ایشان است؛ و همین امر موجب می‌شود که در بسیاری از امورات زندگی از نظرات او استفاده کنم و بسیاری از  موفقیت‌هایم را مدیون همسرم هستم.

شیرین‌ترین خاطره زندگی و فعالیت مشترکتان را برای ما تعریف کنید؟
محبوبه علیزاده: فعالیت در حوزه هنر نمایش همیشه لذت‌بخش و پر از خاطرات شیرین و البته گاهی هم تلخ است. شیرین‌ترین خاطره ما همان‌طور که در ابتدا گفتم در نمایش «عاشق‌ترین روزگار» رقم خورد و آغاز آشنایی ما بود برای زندگی مشترک.
خاطره شیرین دیگر اجرای آخرین نمایشی است که در چند ماه گذشته به صحنه بردیم بود که پس از اجرای اختتامیه، دو اجرای سفارشی برای فردای آن روز به ما پیشنهاد شد و آن‌هم در حالی بود که ۳ نفر از بازیگران اصلی شرایط حضور را نداشتند. خلاصه آن شب  مجبور شدیم با سه بازیگر جدید در گروه تئاتر جاویدان تا صبح تمرین کنیم و سالن منزل  ما تبدیل‌شده بود به صحنه نمایش و خیلی جدی تمرین کردیم و فردای آن روز، دو اجرای عالی و خاطره‌انگیز داشتیم.

عنصر اصلی در پایداری یک زندگی مشترک هنری چیست؟

علی حسینی: احساس لطیف و شکننده هنرمند درعین‌حال که او را از سایر افراد در اجتماع متمایز می‌کند، اما گاهی هم موجب شکست او می‌شود. همین ویژگی در زندگی مشترک یک زوج تئاتری، اگر به‌درستی کنترل نشود، موجب بروز مشکلات خواهد شد؛ اما تلفیق منطق و تفکر در کنار چاشنی عشق و احساس می‌تواند یک زندگی را زیباتر کند.

اگر الآن به بیست‌ویک سال قبل برگردیم، بازهم به  سید علی برای ازدواج جواب مثبت می‌دهید؟

محبوبه علیزاده: اگر صدبار دیگر هم به عقب برگردم، قطعاً با سید علی ازدواج می‌کنم، زیرا آرامش و اعتماد، مهم‌ترین بخش زندگی است که من در کنار او با تمام وجود لمس کردم و سعی خواهم کرد، همواره قدردان محبت‌های بی‌دریغ همسرم باشم.

به نظر شما چه شباهت‌هایی بین صحنه زندگی و صحنه تئاتر وجود دارد؟
علی حسینی: تئاتر درواقع خود زندگی است. درصحنه زندگی نیز همچون صحنه تئاتر باید، المان‌های صحنه را به‌خوبی چید. به‌خوبی نقش‌آفرینی گرو و حس خوب داشت و از همه مهم‌تر این حس خوب را به پارتنر خود نیز انتقال داد. در این صورت صحنه زندگی به‌درستی پیش می‌رود و اجرای موفقی خواهیم داشت.

و اما کلام آخر و مشترک از شما زوج تئاتری؟
آرزوی حس و حال خوب برای همه هنرمندان و هنردوستان و مردم سرزمینمان ایران را داریم.