در گفت و گوی نوروزی با کارگردان نمایش «گرگ دختر» مطرح شد
مجتبی قلی‌زاده: استقبال مردم از نمایش‌های بومی وظیفه ما را سنگین‌تر می‌کند
مجتبی قلی زاده : استقبال مردم از نمایش‌های بومی وظیفه ما را سنگین‌تر می‌کند 2
مجتبی قلی زاده : استقبال مردم از نمایش‌های بومی وظیفه ما را سنگین‌تر می‌کند 2
مجتبی قلی زاده از استقبال بالای مردم مازندران از نمایش های بومی و آیینی سخن می گوید و با نگاهی بر عملکرد رضایت بخش انجمن هنرهای نمایشی مازندران شرحی بر مهم ترین فعالیت هنری خود در سالی که گذشت نیز دارد
به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در مازندران ، مجتبی قلی‌زاده بازیگر و کارگردان و عضو هسته مرکزی گروه هنرهای نمایشی وازیک محمودآباد است که از سال ۱۳۸۸ در عرصه بازیگری و هنرهای نمایشی فعالیت دارد. قلی‌زاده که در آخرین ماه سال ۱۴۰۱، به صورت مشترک با حسن رامی کارگردانی نمایشنامه «گرگ دختر» به نویسندگی عباس عبدالله‌زاده را بر عهده داشت که از ۸ الی ۱۵ اسفند ۱۴۰۱ در سالن آمفی تئاتر مجتمع فرهنگی هنری غدیر محمودآباد روی صحنه رفت. به همین بهانه با او گفت و گویی انجام دادیم تا مروری داشته باشیم بر مهم‌ترین فعالیت هنری او در سالی که گذشت. این گفت و گو را بخوانید:
کمی در مورد نمایش «گرگ دختر» و مضمون و محتوای نمایشنامه توضیح دهید؟
نمایش «گرگ دختر» مبتنی بر داستانی عاشقانه و محلی است که به شکلی محدود آمیزه‌هایی تخیلی هم دارد، اما اساسأ تخیلی به حساب نمی‌آید؛ سه رقیب عشقی برای رسیدن به معبود و محبوب‌شان (مینا منسوب به گرگ دختر ) نهایتأ به جدال لفظی و غیر لفظی روی می‌آورند و یکی از آن‌ها که چوپان است و مورد علاقه مینا ست، به دست ببری که از قصابان قلدر شمالی است، کشته می‌شود و بعد از آن هم مینا برای آن که به زور و اجبار خانواده‌اش به ازدواج با ببری تن ندهد، خودکشی می‌کند و همه چیز از لحاظ ساختاری و موضوعی به یک تراژدی محلی تبدیل می‌شود. این داستان بسیار جدی و تراژیک روی صحنه عملأ به طور متناقضی به صورت کمدی تراژدی اجرا می‌شود. جنبه کمیک این نمی‌ش صرفأ کلامی و گفتاری است و ارتباطی با حوادث ندارد.
تولید این نمایش چند مدت به طول انجامید و چه تعداد بازیگر و عوامل شما را در تولید این اثر همراهی کردند؟
از مراحل پیش تولید تا اجرا حدود ۹ ماه زمان برد و دراین مدت، یک تیم تقریباً ۳۰ نفره ما را را همراهی می‌کردند. میلاد عبدی و فاطمه حسینیان به عنوان مشاور گروه کارگردانی از ابتدا در کنار ما بودند و من و حسن رامی در کنار عزیزانی همچون: محسن‌محسنی‌امیر گلرد، رضا ارجمند، وحید یونسی ،کوثر شکری، مهتا تورده، راحیل توکلی، محمد گرجی، مریم فاضلی، مهراسا عمران، زهرا برزگر، فاطمه پناهی ،بابک‌شمس و رایا مربوط صادق گروه بازیگران این نمایش پر کاراکتر را تشکیل دادیم. البته ما در این نمایش متناسب با فضا و جغرافیای متن، از موسیقی زنده هم استفاده کردیم که: بهمن‌جعفری، سمیه سالار و صبا حسین‌پور ازاعضای گروه موسیقی زنده ما در حین اجرا بودند. منشی صحنه این نمایش یلدا سادات یاوی و طراح لباس و مدیر صحنه بر عهده راحله عمران بود. طراحی دکور این نمایش را مهرشاد علیزاده و نورپرداز این اثر بر عهده سید حسین حمیدتبار بود. همچنین سید رحیم‌حسینی، مهدی روشنگر، علی لاسمی و حمید رضا رجبی نیز از دیگر عوامل این نمایش بودند.
به نظر شما نمایش‌های آیینی و بومی چه جایگاهی در بین تماشاگران تئاتر در استان دارد و آیا اصولاً از این گونه نمایش‌ها استقبال می‌شود یا خیر؟
محمودآباد از لحاظ فرهنگی هنری جزء سه شهرستان برتر مازندران شناخته می‌شود که مردم آن علاقه بسیار شدیدی به فرهنگ‌ها و خرده فرهنگ‌ها دارند، گا‌هاً دیده شده که استقبال از یک کنسرت موسیقی سنتی در محمودآباد چشمگیرتر از استقبال از یک کنسرت پاپ با چهره مشهور بوده و این نشان از اقبال عمومی در این شهر به سنت‌ها و آیین‌های پدران و نیاکان خود می‌باشد. در استان مازندران و گروه‌های نمایشی که آثار بومی محلی تولید می‌کنند، می‌بینیم که استقبال زیادی صورت می‌گیرد و این استقبال بسیار زیاد، کار ما هنرمندان را سخت‌تر و مسئولیت ما را نیز در قبال پذیرش متون و تولید آثار فاخر بومی محلی سنگین‌تر می‌کند.
عملکرد انجمن هنرهای نمایشی مازندران را در سال ۱۴۰۱ چگونه ارزیابی می‌کنید؟
انجمن هنرهای نمایشی در دوره جدید متحول شده و خوشبختانه ما در غرب استان مازندران دارای چند نماینده در هیئت مدیره این انجمن هستیم. تحولات در انجمن نمایش بسیار ملموس است. برگزاری عالی و با کیفیت جشنواره تئاتر استان مازندران، جشنواره تئاتر منطقه‌ای و برگزاری نخستین طنزواره استانی از اهم برنامه‌های سال قبل انجمن نمایش مازندران بوده که جای تقدیر و تشکر دارد. البته تفاهم نامه با صدا و سیمای مرکز استان جهت حمایت از تولیدات تله تئاتر یکی دیگر از کار‌های نو و خلاقانه این انجمن بود. به نظر من نقطه عطف فعالیت‌های انجمن را می‌توان مشارکت و تفاهم با شهرداری محمودآباد دانست که در سال قبل با برگزاری نخستین طنزواره استانی میرما در محمودآباد، برگزاری شادپیمایی نوروزی عروسک‌های اقوام و در سال جدید هم با برگزاری دو رویداد بزرگ ملی که مسابقه ملی نمایشنامه‌نویسی دوما و جشنواره ملی تئاتر خیابانی محمودآباد که قرار است برگزار شود، تحولی شگرف در هنر تئاتر استان و شهرستان محمودآباد رقم زدند.
صحبت از شهرداری محموداباد شد و مشارکتی که با انجمن هنرهای نمایشی مازندران داشته، به نظر شما این دست حمایت‌ها چه تأثیری در توسعه فرهنگی هنری شهرتان خواهد داشت؟
الحق و الانصاف روابط عمومی شهرداری و شورای اسلامی شهر محمودآباد که در این دو سال در زمینه هنری و بخصوص هنر‌نمایش گل کاشنند و در تمام استان فعالیت‌های هنری و نمایشی آن‌ها زبانزد بوده و هست. در تئاترشهرستان‌ها که بودجه های دولتی محدود و گیشه اندک است، شهرداری‌ها می‌توانند تنها راه نجات این هنر باشند. البته که هنرمندان نمایش نیز می‌توانند در راستای سیاست‌های آنان و با تولید آثار اجتماعی و همسو با چالش‌های روز و متناسب با فرهنگ شهروندی به کمک آن‌ها در رفع معضلات و چالش‌ها بیایند.
کلام آخر؟
امیدوارم با حمایت‌های همه جانبه از سوی مسئولین و دست اندرکاران هنر تئاتر در استان مازندران به جایگاه واقعی خود برسد.
