متون نمایشی در ژانر کودک و نوجوان بسیار محدود است

 یوسف یونسی از سال ۱۳۸۰ در کارگاه آموزش تئاتر که توسط اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران برگزار شد، زیر نظر دکتر حسن دولت آبادی فعالیت هنری اش را به صورت حرفه‌ای آغازکرده‌است. در سال ۱۳۸۱ با نمایش پری مهربانی به عنوان بازیگر در نقش جادوگر بازی کرد که به جشنواره کودک زاهدان هم راه یافت، پس از سال ۱۳۸۱ در نمایش‌های گوناگونی نظیر دژخیم باید بگرید به کارگردانی آقای رشیدی، دارا وسارا، امیر و غول بدجنس، اینم یه روباه دیگه، تنبل پهلوان، دردسر عاشقی، پدر خط فاصله،پسر، بز زنگوله پا و... ایفای نقش کرده‌است.

سالن ها و فضاهای اجرای تئاتر کودک و نوجوان در استان مازندران را از نظر کیفیت و فنی چگونه ارزیابی می کنید ؟

درخصوص سالن‌های نمایش باید بگویم اگر در شهر و استان ما، سالن‌های نمایش در اختیار گروه‌های نمایش قرار می‌گرفت، هم به لحاظ تعداد اجرا و هم به لحاظ تنوع اجرا اتفاق بهتری رخ می‌داد در حالی که سالن‌های نمایش درگیر مراسم های اداری و رسمی و همایش‌های ارگان های دیگر می‌باشد. امیدوارم با تاسیس اداره ارشاد شهرستان ساری مشکلات سالن برای همیشه مرتفع گردد.

تولید آثار نمایشی در ژانر کودک و نوجوان چه مشکلات و سختی هایی دارد و چه راهکارهایی برای برون رفت این مشکلات دارید ؟

متاسفانه به تئاتر کودک آنطوری که باید و شاید اهمیت داده نمی‌شود درحالی که سالن‌های نمایش در هنگام اجرای این ژانر شلوغ و پراز مخاطب می‌باشد.با سرو سامان دادن به گروه‌های که تولید آثار کودک و نوجوان دارند و همچنین برگزاری جشنواره‌های درون استانی و ملی و بین المللی می‌توان سطح این ژانر مظلوم را ارتقا بخشید.

برای کشف و پرورش استعداد هایی جدید در حوزه تئاتر کودک و نوجوان چه پیشنهاداتی دارید ؟

برگزاری کارگاه‌های تخصصی و همچنین آموزش جوانان متعدد علاقمند به این ژانر زیبا می‌تواند نقطه عطف و شروع دوباره‌ای برای تئاتر کودک و نوجوان باشد.

آیا در ژانر کودک و نوجوان، نمایشنامه هایی که قابلیت اجرا داشته باشد به میزان مناسب موجود است و چه فاکتور هایی باید در نمایشنامه نویسی کودک و نوجوان مورد توجه قرار گیرد ؟

متاسفانه باید عرض کنم که متون نمایش در این ژانر بسیار محدود و ناچیز است و با وجود شورای نویسندگان و سر و سامان دادن به مسائل آموزشی و مالی تعداد متون‌ متاسفانه رضایت بخش نیست. فاکتورهای موجود در نمایش‌های کودک، تیم مناسب، ایجاد فضای بصری و اموزشی، موزیکالیته کردن نمایش، متن سلیس و روان که گره‌ها به آسانی باز شوند و همچنین نگاه نو و آموزنده به کودک و خانواده، می تواند می‌باشد.

حال و هوای این روزهای تئاتر چگونه است و چه انتظاری از مدیران فرهنگی وهنری دارید؟

خوشبختانه از شروع سال و با کم شدن تنش بیماری منحوس کرونا فعالیت تئاتر دوباره رونق یافته اما با وجود گرانی‌ها و عدم پشتیبانی مالی ونبودن اسپانسرهای مناسب کارگردانان عزیز را با چالش جدی مواجه نمودن که حمایت از گروه‌های نمایش که مدیران موجب امتنان خواهد بود.