مسئول کانون تئاتر سیاوشان جهاد دانشگاهی واحد مازندران
حاجی فیروز را گم کردیم
مسوول کانون تئاتر سیاوشان جهاد دانشگاهی واحد مازندران با ارایه این مطلب که حاجی فیروز را گم کرده ایم گفت: برای زنده نگه داشتن فرهنگ نوروز باید تمام اجزای آن از جمله حاجی فیروز را حفظ کرد و حاجی فیروزهایی تربیت کرد که نشانه درست فرهنگ نوروز در کشور ما باشند واین سنت دیرینه را زنده کند.
به گزارش خبرنگار ایران تئاتر از مازندران ، حمیدرضا گل محمدی تواندشتی کارشناس تئاتر و نویسنده نمایش نامه روز های آخر زمستان به مناسبت رو به پایان رفتن زمستان و نزدیک شدن ایام نوروز با ارایه این مطلب که حاجی فیروز را گم کردیم گفت: در گذشته‌های دور حاجی‌فیروز برای مردم بسیار عزیز بود و همه او را دوست داشتن، با آمدنش دل‌ها شاد می‌شد و مردم دوباره به یاد می‌آوردند که نوروز در راه است.
وی افزود:حاجی‌فیروز نزد مردم تقدس و احترام خاصی داشت و همه به او احترام می‌گذاشتند. در گذشته بر خلاف آنچه تصور می‌شود،حاجی‌فیروزها شغل و درآمد مشخص خود را داشتند،مثلا کشاورز یا نجار و... بودند ولی در روزهای آخر سال خود را به این شکل درمی‌آوردند تا به مردم شادی هدیه دهند.
وی ادامه داد:مردم نیز به‌منظور قدردانی از آن‌ها و شاید برای استقبال از شادی به حاجی‌فیروزها هدیه می‌دادند. شیرینی،آجیل و حتی گاهی سکه. هرچند که حاجی‌فیروزها برای پول این‌کار را نمی‌کردند. این کار برایشان تقدس داشت. بعید بود کسی حاجی‌فیروز را ببیند و لبخند بر لبش نیاید و شـور و شـوق نـوروز و نوشدن را احساس نکند.
گل محمدی توضیح داد:حاجی‌فیروز در کوچه‌هابه گشت و گذار می‌پرداخت و دایره زنگی می‌زد و می‌خواند «حاجی فیروزم سالی یه روزم». نفهمیدیم چه شد که روزی در همین کوچه‌ها ناپدید شد. رفت و دیگر نیامد و ما آنقدر سرگرم خود و کارهای خود بودیم که اصلا نفهمیدیم که او رفت. جای خالیش را احساس نکردیم و حتی به دنبالش هم نگشتیم. سال‌ها آمد و رفت،نوروزها در پی هم آمد و صدایش هم‌چنان در گوش قدیمی‌ترها بود که می‌خواند «حاجی فیروزم سالی یه روزم».
مسوول کانون تئاتر سیاوشان جهاد دانشگاهی واحد مازندران خاطرنشان کرد:ولی کسی به فکر نیفتاد که او چه شده است و او هم رفت مثل خیلی‌ها که رفتند و ما هم نفهمیدیم و نپرسیدیم که چرا؟
وی تصریح کرد:متاسفانه امروزه در کوچه و خیابان‌های شهر‌های مختلف شاهد این هستیم که این نشانه فرهنگی ماحتما باید فردی باشد که در چهارراه‌ها با سماجت از دیگران پول می‌گیرد و به تکدی‌گری مشغول است. اما این حرکت بیراهه ایی بیش نیست.
این کارشناس هنر‌های نمایشی تاکیدکرد:برای زنده نگه داشتن فرهنگ نوروز باید تمام اجزای آن از جمله حاجی فیروز را حفظ کرد و حاجی فیروزهایی تربیت کرد که نشانه درست فرهنگ نوروز در کشور ما باشند،این سنت دیرینه را زنده کند و به جهانیان بگویند که حاجی‌فیروز هنوز زنده است. وقتی که حاجی‌فیروز زنده باشد سنت دیرینه ایران و ایرانیان زنده است.
گل محمدی تاکید کرد:برای حفظ این سنت دیرینه نمایش نامه روزهای آخر زمستان را که به شرح حال حاجی فیروز،رسالت و چهره واقعی وی در روزهای پایان سال می‌پردازد،در زمستان ۹۰ به رشته تحریر در آورده و در چندین نوبت نیز در سطح شهرستان‌های بابلسرو محمود آباد به اجرا گذاشتم.
و ی اظهار کر د:خلاصه داستان این نمایش نامه به حاجی‌فیروز ی می‌پردازدکه سال‌های سال به میان مردم نرفته بود،تصمیم می‌گیرد که در آخرین روز سال همراه پسرش لباس حاجی‌فیروز را برتن کرده،صورتش را سیاه کند و با دایره زنگی اش راهی کوچه بازار شود و پیام بهار را به گوش مردم برساند،در این حین با شهروندی برخورد می‌کند که با او به مقابله درمی‌آید،حاجی‌فیروز در مقابل وی کم نمی‌آورد و برای اثبات خود به بحث و مناظره می‌پردازد و در پایان با کلام خود شهروند را قانع می‌کند آنطوری که جامعه امروز ی در باره حاجی فیروز فکر می‌کنند نیست.
