لب کلام هنرمندان در گفتوگوهای هفته 35
راهی جز روی آوردن به فضاهای تازه وجود دارد؟
ایران تئاتر- عباس عبدالعلیزاده: هفته گذشته با توجه به شبهای قدر و نیز تعطیلی ناشی از کرونا فعالیت رسانهها کاهش یافته و گفت و گوهای کمی در حوزه تئاتر منتشر شد. اما در همین گفت و گو ها تلاش برای زنده نگهداشتن تئاتر مشهود است.ماه رمضان امسال برگزار کنندگان تعزیه برای سال دوم نتوانستند آنطور که انتطار داشتند به اجرای مراسم تعزیه به خصوص در ایام شهادت حضرت علی (ع) بپرداند. باید دید حال که برای اجرای زنده تئاتر راهی نیست آیا هنرمندان تئاتر راهی خواهند ساخت؟ آیا راهی جز روی آوردن به فضاهای تازه وجود دارد؟
هفته گذشته ایران تئاتر نیز با انتشار گفت و گوهایی اختصاصی به موضوعات متنوعی در حوزه نمایش پرداخت.
علیرضا داوری درباره نمایش اهل هوا؛ سارا عباس پور درباره کلاسهای آنلاین نقالی و همکاری با استاد پرویز ممنون؛ پیام لاریان درباره اجرای نمایشنامه«موشها و آدمها»؛ مسعود دلخواه درباره نمایش «محاکمه مسیح»و انتشار«در جستجوی انسان ناب»؛ شهاب غزالی درباره اصفهان و رتبه دوم در عرصه تولید کتب صوتی؛ سهراب سلیمی درباره اجرای شرایط «دفتر خاطرات کریر» وامیر کربلاییزاده درباره نگارش کتاب «وایستا ،بخند، بیندیش» با ایران تئاتر گفت و گو کردند.
متن مهمترین گفت و گوهای کوتاه و بلندی که هفته گذشته با موضوع هنرهای نمایشی روی خروجی خبرگزاریها و سایت ها منتشر شده را در بخش «لب کلام» بصورت خلاصه آوردهایم تا مخاطب این متن در دنیای پرسرعت امروز درجریان مهمترین بخشهای آن قرار بگیرد. بدیهی است علاقمندان برای خواندن مشروح گفت و گوها می توانند به منبع مطلب هر گفت و گو مراجعه کنند.
آریان رضایی: این روزها بیشتر درگیر نوشتن و مطالعه هستم
آریان رضایی نویسنده و کارگردان تئاتر که در طول دوران کرونا در حوزه اجرای تئاتر آنلاین فعال بود و نمایشهایی چون «آقای شادی»، «خانم آنلاین» و «مرجان» را در فضای مجازی اجرا کرد درباره فعالیت این روزهایش گفت: تصورم این است امسال هم همانند سال گذشته درگیریهایی که با کرونا داریم وجود دارد و حتی بیشتر هم میشود، چون امسال مشکلات اقتصادی مردم بیشتر شده و انتخابات و مسایل سیاسی هم چند ماه از زندگی ما را تحتالشعاع قرار خواهد داد به همین دلیل امسال امیدی به اجرای تئاتر ندارم.
لب کلام
این روزها بیشتر درگیر نوشتن و مطالعه هستم و تمرکزم را روی نوشتن چند فیلمنامه فیلم کوتاه و یک کتاب گذاشتهام.
از آنجا که فیلمسازی خواندم و قبلاً هم فیلم کوتاه ساختهام همیشه دنبال فرصت مناسبی بودم که بتوانم کارهایی را که دوست دارم، بسازم
در حال نگارش یک مجموعه فیلمنامه کوتاه هستم تا بتوانم خودم آنها را کارگردانی کنم.
ایده شکلگیری این فیلمنامهها بر اساس داستانهای کوتاه مدرن فارسی شکل گرفته است و در واقع ادای دینی به این داستانها به حساب میآید.
اولین فیلمنامه این مجموعه «بو» نام دارد که در چند روز آینده آن را جلوی دوربین میبرم.
متاسفانه از ناکارآمدی مدیریت تئاتر دلسرد و ناامید شدهام و فعلاً انگیزهای برای تئاتر کار کردن ندارم.
اجرای تئاتر تاب و توان میخواهد و حمایت، که امثال من این روزها هیچکدامش را در اختیار نداریم.
مهر
مائده طهماسبی: در دوره فعلی چارهای نیست
مائده طهماسبی که این روزها به اجرای نمایش در فضای مجازی میاندیشد، معتقد است در شرایط فعلی، برای ادامه حیات تئاتر چارهای نداریم جز روی آوردن به فضاهای تازه. این بازیگر و کارگردان تئاتر درباره اجرای نمایش در فضای مجازی و به صورت آنلاین میگوید: بیش از یک سال و نیم از ورود کرونا به زندگی ما میگذرد و به دنبال تعطیلی مراکز فرهنگی بویژه تئاتر که نوعی تجمع است، ظاهرا باید برای این دوره خاص ضرورتی قائل شویم تا از هنر تئاتر دور نمانیم.
لب کلام
قبلا بعضی از ما تلهتئاتر را قبول نداشتیم چون در آن، اصلیترین ویژگی تئاتر یعنی ارتباط زنده میان بازیگر و تماشاگر وجود نداشت ولی در دوره فعلی چارهای نیست.
باید به مدیومهای تازهای مانند اجراهای آنلاین، اجرای زنده یا پخش قطعات نمایشی در فضای مجازی و ... بسنده کنیم.
همین وضعیت سبب شده در بسیاری از کشورها راههای جایگزینی برای تداوم تئاتر ایجاد شود.
همه جا به تجربههای جدیدی دست زدهاند و این چنین است که اپلیکیشنهای متنوع و متعددی برای اجرای قطعات نمایشی ساخته شده است.
چند پیشنهاد برای نمایشنامهخوانی یا اجرای یک قطعه نمایشی مقابل دوربین دارم ولی فعلا نمیتوانم جزییاتش را اعلام کنم.
قدر مسلم این است که باید فرمهای تازهای پیدا کنیم و این اتفاق هم حتما رخ میدهد.
همچنانکه چندی پیش یکی از دوستان ایرانی مقیم کانادا درباره روایت یک داستان با حضور بازیگرانی در چند کشور مختلف صحبت کرد که این قطعه در اپلیکشین زوم قابل اجراست .
بیننده امروز بویژه در فضای مجازی بسیار کم حوصله است. او حوصله تماشای یک تکگویی یک ساعته را ندارد. بنابراین شاید آن اجراها بازخورد خوبی از تماشاگران نگرفته باشند.
شاید بهتر باشد به سمت یکسری جلسات نمایشنامهخوانی برویم چون به هر حال کمی فرم و قدری فضاسازی دارد و با حضور چند بازیگر میتوان شرایطی ایجاد کرد که تماشاگر خسته نشود.
حتما نمایشنامهنویسان ما به این زمانه فکر میکنند و متونی ویژه این ایام مینویسند.
اجرای متون قبلی، چیزی شبیه تله تئاتر خواهد بود.
باید به فکر اجراهایی مناسب قاب مونیتور لپ تاب یا حتی کوچکتر از آن باشیم.
طبیعتا در این شیوه اجرا هم به دکور و لباس نیاز داریم ضمن اینکه این گونه اجراها به دلیل مسائل فنی و تکنیکی خود، هزینهبر هم هستند.
بنابراین شاید بهتر باشد به نمایشهایی کمخرجتر فکر کنیم. البته این روزها سایتهایی برای نمایش فیلم تئاترهای قبلی فعال شدهاند که بلیت فروشی هم دارند.
ایسنا
احمد عزیزی: ضربت خوردن حضرت علی(ع) در دو میدان تهران اجرا میشود
احمد عزیزی هنرمند عرصه تعزیه که قرار است دو قاب از ضربت خوردن حضرت امیر(ع) را در دو میدان تهران اجرا کند گفت: تجمع جمعیت حس دیگری به شبیهخوان منتقل میکند که اجرای آنلاین این حس را ندارد.ما امسال با توجه به اینکه وضعیت کرونا نسبت به سال گذشته بدتر شده برنامه تعزیه نداریم و از طرف هیچ ارگانی برای اجرای برنامه دعوت نشدهایم.
لب کلام
دو برنامه به من پیشنهاد شده که قرار است در منطقههای 11 و 4 اجرا کنم ولی تعزیه نیست.
در واقع از من خواسته شده به مناسبت شبهای احیا قابی از ضربت خوردن حضرت علی را بدون کلام و با موسیقی اجرا کنم.
قرار است این برنامهها روزهای دوشنبه ۲۱ و چهارشنبه ۲۳ ماه مبارک رمضان در میدانهای مختلف این مناطق برگزار شود.
عزیزی با بیان اینکه اجرای آنلاین بد نیست ولی آن حسی که در اجرا با جمعیت منتقل میشود در آن وجود ندارد.
ما سال گذشته به مدت 10 شب در پنهه رودکی اجرا داشتیم که در آن اجراها فاصلهگذاریها رعایت شده بود.
آن اجراها از طریق نمایش نت هم پخش مستقیم داشت که در طول آن 10 شب حدود 150 هزار نفر بیننده آن را تماشا کردند.
اگر جمعیت باشد حس دیگری به شبیهخوان دست میدهد که اجرای آنلاین این حس را نمیدهد. البته امنیت مردم برای ما اهمیت دارد. امنیت خود بچههای تعزیه هم مهم است.
هنرآنلاین
اصغر خلیلی: کرونا فرصت برنامهریزی را گرفته است
اصغر خلیلی نویسنده و کارگردان تئاتر درباره سرنوشت اجرای عمومی نمایش «پات» که در بخش مهمان سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر نیز حضور داشت گفت: تکلیف اجرای نمایش هنوز مشخص نیست و فعلاً منتظر بهبود شرایط کرونا هستیم تا با نرمال شدن وضعیت بتوانیم برای اجرای عمومی نمایش برنامهریزی کرده و پیگیریهایمان را از سر بگیریم.
لب کلام
برنامهریزیهایمان برای اجرای نمایش در همین اردیبهشت و خرداد بود که متاسفانه کرونا اجازه اجرا را از ما گرفت.
در حال حاضر همه برنامهها و پیش بینیها خیلی مبهم است و باید منتظر فروکش کردن بیماری باشیم و بعد از آن اقدام به برنامهریزی برای اجرا کنیم.
نمایش برای اجرای عمومی تغییری نسبت به اجرای جشنواره نخواهد داشت.
مدت زمان این اثر نمایشی نزدیک به ۶۰ دقیقه است و ۶ بازیگر دارد.
نمایش «پات» تاویل و بازآفرینی از داستان «سیاوش» شاهنامه فردوسی در دنیای امروز است.
مهر
مرتضی صفاریان: جوانها تعزیه را دوست دارند و به آن عشق میورزند
مرتضی صفاریان یکی از تعزیهخوانان پیشکسوت ایرانی گفت: ما تعزیهخوانها از اینکه نمیتوانیم دور هم جمع شویم دلتنگ شدهایم. امیدوارم مسئولان به تعزیه بها بدهند که اگر اینگونه نشود، چند سال دیگر تعزیه از بین میرود.
لب کلام
اخیراً یک مراسم تعزیه را به ما اعلام کرده و نقشها را هم تعیین کرده بودند ولی آن مراسم در نهایت به خاطر همهگیر شدن موج چهارم کرونا در کشور لغو شد.
ما در منزل خودمان نیز هیئت هفتگی داشتیم و دور همدیگر مینشستیم که آن را هم به خاطر کرونا تعطیل کردیم.
سال گذشته روز تولد حضرت فاطمه زهرا (س) ما را از طرف حوزه علمیه اصفهان دعوت کردند تا تعزیه اجرا کنیم.
یک حسینیه بزرگ داشتند که در آن را بستند و کسی را هم راه ندادند.
ما رفتیم تعزیه را به صورت زنده اجرا کردیم که آن تعزیه فیلمبرداری شد.
اگر یک چنین برنامههایی مجدد به صورت مجازی برگزار شود خوب است.
ما در ماه رمضان سال گذشته نیز چندین برنامه در حوزه هنری داشتیم.
از پیشکسوتان تعزیه دعوت کرده بودند که مراسم خوبی شد و با استقبال خوبی هم مواجه شد.
پس از آن برنامهها از جاهای مختلف تماس میگرفتند و میگفتند از تماشای تعزیه لذت بردهاند.
پیشنهاد بنده به مسئولان این است که به تعزیه بها بدهند. اگر به تعزیه بها نمیدهند، پس این نشان درجه یک را چرا به من دادهاند؟
ما از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی میخواهیم که چند جای شهر را به ما بدهند و یک بودجهای را هم برای تعزیه در نظر بگیرند.
جوانهای زیادی از شهرستانها با ما تماس میگیرند. آنها تعزیه را دوست دارند و به آن عشق میورزند.
ما شاگردی داشتیم که از کهگیلویه و بویراحمد میآمد. او میگفت من روزی چهار ساعت اضافه جوشکاری میکنم تا خرج رفت و برگشتم با اتوبوس را دربیاورم. یعنی تعزیه چنین عاشقان و علاقهمندانی دارد، منتها به این هنر بها نمیدهند.
امیدوارم به حق این ماه عزیز، بیماری کرونا هرچه سریعتر از همه عالم ریشهکن شود.
ما تعزیهخوانها از اینکه نمیتوانیم دور هم جمع شویم دلتنگ شدهایم.
برخی تلفن میکنند و میگویند دو خط تعزیه از پشت تلفن برای ما بخوان، میگویم تعزیه باید ۱۰ - ۱۵ نفری باشد تا تعزیه شود، وگرنه مداحی میشود.
امیدوارم به تعزیه بها بدهند. اگر به تعزیه بها ندهند، چند سال دیگر از بین میرود.
هنرآنلاین