هنرمند تئاتر به اجرا زنده است

ناهید رادخواه با خبرنگار ایران تئاتر در مازندران به گفت و گوی نشست در ادامه گفتن و گو او را با روابط عمومی انجمن هنرهای نمایشی مازندران در ادامه می‌خوانید: 

خودتان را معرفی کنید  ؟ چگونه با هنر نمایش آشنا شدید و از چه سالی اولین نمایشی که بازی کردید؟ 

ناهید رادخواه هستم متولد اصفهان ،بزرگ شده گیلان ، ودر حال حاضر ساکن ساری هستم درتابستان  سال 1366در اداره فرهنگ وارشاد شهرستان فومن یک دروه کلاسهای طراحی ونقاشی زیر نظر استاد شیرکوهی برگذار شده بود که شرکت کردم که دریچه ای تازه از یک نوع بینش برایم به ارمغان آورد درطی این  دوره در نمایشهای مدرسه  بازی میکردم ومجری برنامه های مدرسه بودم تا اینکه  متوجه شدم که آقای رضا میرمعنوی  کلاس بازیگری برگذار کرده است که شرکت کردم به قدری این کلاس برایم مفید بود که تصمیم گرفتم تمام زندگی ام را بر اساس آن بچینم  آذر  ماه  سال1366  به آقای علی پورجانی کارگردان گروه تئاتر ابوذر درشهر فومن معرفی شدم وایشان از من دعوت کردند که در نمایش میراب نوشته کریم اکبری مبارکه  بازی کنم این اولین اجرای من در سطح شهر بود بعد از آن به گروه تئاتر ریما که ازبازیگران بسیار با استعداد واندیشمند برخوردار بود دعوت شدم که اکثریت بازیگران آن از مشاهیر معروف شهر بودند.    

مرگ در پاییز ، باردیگرباران ، شب بلند ، یک پنجره برای دیدن ، روز زلزله ، بهترین هدیه به معلم (فیلم داستانی) ، یک پنجره برای دیدن( تله تئاتر  ) ، شکفتن در مه  (فیلم داستانی)

چه نمایش های به عنوان بازیگر و کارگردان حضور داشتید؟

بزبزقندی ، آواز گلها ، زنجیر طلایی ، گربه حریص ، چتر   ، بازی دراتاق 113 ، عاطل وباطل ف غول وآبادی   ، یک پنجره برای دیدن ، پینوکیو ف رنگ رنگ نقاشی (عروسکی ) ، حراج ، بچه های مدرسه ، شنل قرمز ، شش جوجه کلاغ ویک روباه ، گیس گلابتون ، تازه پری ، سه ماهی  (عروسکی ) ، گنجینه مریم ، بزرگی شتر(عروسکی ) ، شبهای آوینیون ، کک وتنور و باد ، زمین برای همه  (تئاتر فیزیکال) ، گندم گل گندم  (تئاتر فیزیکال ) ، جاده ، اوسنه گمشده ، خروس زری پیرهن پری ، عصر جدید ، گربه حریص ، روزهای به یاد ماندنی ، مرغ قدقدی

 نمیخوام آمپول بزنم

حال و هوای این روزهای تئاتر ؟

این روزها حال وهوای تئاتر وبازیگران چندان خوب نیست چرا که هنرمند تئاتر به اجرا زنده است به نشست های دور خوانی وتحلیل متن حتی گفتگوها دور محور نمایش که متاسفانه این ویروس راه تعامل با گروه وهنرجویان را بسته است از آن بدتر درآمد کارگردان ها وبازیگران واساتید وابسته به اجرا وتدریس تئاتر است که در طی یکسال گذشته همه این راهها بسته شده است قول وقرار هایی که به هنرمندان داده شده درکل خلاصه شد به دو مرحله مبلغ یک میلیون وپانصد هزار تومان بلا عوض وسه میلیون وام چهار درصدی  وبقیه وامها که تخصیص داده شد تا آنجایی که خبر دارم شرایط در یافتش  برای هنرمندان غیر ممکن است

کلام آخر؟

شنیده ایم که بودجه تئاتر مخزن هزینه های برآورد نشده اداه کل است چرا باید بودجه تئاتر را که هر ساله به استان مازندران تعلق میگیرد برای هرچیزی خرج شود جز بچه های تئاتر ، در این شرایط بغرنج  شایسته نبود این بودجه صرف قوت وغذای ماهیانه  هنرمندان بی بضاعت  وکم بضاعت استان شود که عمر وجوانی خود را صرف اعتلای هنر این مرز وبوم کرده اند .یا اینکه  برای تولید تئاتر به کارگردانها یی که در طی عمر هنریشان آثار فاخر تولید کرده اند تخصیص داده شود تا بتوانند در راستای اعتلای فرهنگ استان وکشور تولیداتی داشته باشند .بنده در طی دوره هایی که در بعضی مدارس برای آموزش وتولید تئاتر مدرسه ای می رفتم با دانش آموزانی مواجه می شدم که در مقاطع مختلف از نزدیک شاهد اجرای گروه های حرفه ای نبودند وتئاتر برایشان خلاصه شده بود به  جنگ های شادی و... واین تاسف بار است که ما نمی بینیم هر روز کودکانی به دنیا می آیند وبزرگ می شوند وما باید مدام برایشان تولید نمایش داشته باشیم تا مثل اجدادمان با چشمهای از حدقه برآمده به تئاتر ننگرند وبیاموزند وبیاموزند که چگونه در جامعه رفتار کنند وچگونه دوره های سخت زندگی را به سلامت پشت سر بگذرانند

 ودیگر اینکه " از ماست که بر ماست"

وقتی به هزار دلیل بودجه تئاتر به دست هنرمندان نمی رسد که تئاتر تولید کنند هنرمند تئاتر باید برای گذران زندگی خود به هرکاری تن دردهد ودیگر از زایش هنری خبری نخواهد بود وبه تناوب آن هنر که غذای روح است  دیگر جای در اذهان عمومی نخواهد داشت این روزها انقدر مسئله های متعدد وپیچیده برای اجتماع پیش می آید که راه حلی برایشان پیدا نشده واگر هم پیدا شده خوب پرداخت نشده همیشه این هنرمندان بودند که با هنر خود به کمک حل معضلات جامعه می شتافتند ومشکلات با طعم شیرین هنر به مرور زمان حل می شد هنر هم مثل خیلی از ضروریات زندگی بشری باید باشد وقابل حذف نیست فراموش نکنیم وقتی هنر و هنرمند اصیل ودلسوز کنار گذاشته ویا نادیده گرفته شود معضلات اجتماع به عرصه میآیند وخود نمایی میکنند وبعضا جولان میدهند !!!!!!!

وفاجعه دیگر این که ما در شهرستان نمی توانیم به غایت  هنرواجراهای نمایشی خود را به طور متناوب عرضه کنیم دلایلش را خود مسئولین به نحو احسن می دانند ولی من به عنوان هنرمندی که عمر وجوانی ام را پای آن ریخته ام هنوز درک نمی کنم که  چرا  این همه محدودیت آن هم   از طرف ( بدنه تئاتر  )   وقتی که همگی میدانیم مشکل از کجاست چرا سنگ زیر پای همکیشان خود می اندازیم ؟ به بهانه اینکه من از تو بهترم !!!!! وبه بهانه اینکه تئاتر ضربه میخورد .دوستان  گرانقدر این تئاتر نیست که ضربه میخورد این انسان ها هستند که پوست وگوشت واحساس دارندوضربه میخورند  به بهانه سبک ها وایسم ها همدیگر را نیازاریم ما به همدیگر احتیاج داریم تا با هنر خود جامعه را بسازیم تا معضلات جامعه را برطرف کنیم اگر اجرایی  حرفی برای گفتن داشت  وچارچوب ارتباتی اش با مخاطب به وجود آمد با بهانه های بنی اسرائیل  مانع اجرایش نشویم این خیانت است به مردم نه تئاتر