ویروس کرونا تئاتر را به زمین زد و هنرمندان بی پناه این هنر چند هزار ساله را خانه نشین کرد

هوشنگ امیدی نژاد با خبرنگار ایران تئاتر در مازندران به  گفت و گوی نشست در ادامه گفتن و گو او را با روابط عمومی انجمن هنرهای نمایشی مازندران در ادامه می‌خوانید:

خودتان را معرفی کنید : 

هوشنگ امیدی نژاد مدیر آموزشگاه تئاتر فردا رامسر، عضو خانه تئاترایران و سرپرست گروه استقرار یافته تئاترفردا، کارشناس ادبیات نمایشی، فارغ التحصیل از دانشکده هنر و معماری واحد تهران مرکزی، سال 1382، کارشناس ارشد کارگردانی تئاتر دانشگاه هنر تهران، دیپلم روزنامه نگاری از مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه ها، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در سال 1384هستم که بیش از دو دهه است به عنوان نویسنده، بازیگر و کارگردان تئاتر و فعال رسانه های فرهنگی هنری و اجتماعی با نشریات و خبرگزاری های سراسری و استانی مازندران همکاری مستمر داشته ام. در کنار فعالیتهای مطبوعاتی همچنین در آثار نمایشی صحنه ای و میدانی زیادی حضور داشته  و دوره فیلمسازی و عکاسی را در سال 1380 در مرکز سینمای جوان تهران با موفقیت پشت سر گذاشتم 

چگونه با هنر نمایش آشنا شدید و از چه سالی اولین نمایشی که بازی کردید؟ 

اینجانب فعالیت مطبوعاتی خود را برای اولین بار در سال 1380 در روزنامه همشهری به عنوان خبرنگار و منتقد تئاتر آغازکرده و در ادامه به عرصه روزنامه نگاری سیاسی و اجتماعی روی آوردم.   
* خبرنگار و دبیر سرویس فرهنگی خبرگزاری شهر تهران و خبرگزاری هاتف تهران سال 83 تا 84   
* خبرنگار نشریات داخلی و بولتن جشنواره بین المللی تئاترفجر ، جشنواره بین المللی تئاتر آئینی سنتی  و جشنواره سراسری تئاتر رضوی از سال 81 تا 85       
* خبرنگار روزنامه صبح صادق، همشهری تهران و همشهری محلات و مناطق تهران و نشریات استانی از جمله هفته نامه همولایتی، وارش «سرپرست رامسر و تنکابن» و سردبیری نشریه چشمه مازندران که گستره توزیع آنها در استان های شمالی کشور بوده است طی سالهای 1380 تا 1395.

چه نمایش های به عنوان بازیگر و کارگردان حضور داشتید؟

نویسنده و کارگردان: «می خواهم بدانی چرا؟» دانشکده هنر و معماری تهران مرکزی، سال 1381

بازیگر و کارگردان: «آنتیگونه» پروژه کارگردانی، دانشکده هنر ومعماری تهران مرکزی، سال 1382

کارگردان:«یک غزل غمناک»نویسنده:محمدچرمشیر،دانشکده هنر ومعماری تهران مرکزی،سال 1382

بازیگر و کارگردان: «افسانه کلاغ» نویسنده: سیمین امیریان، فرهنگسرای مهرآباد تهران، سال 1383

کارگردان:«نقش زن» نویسنده:فرهاد آییش،فرهنگسرای مهرآباد تهران،سال 1384، مقام دوم کارگردانی جشنواره کانونهای غرب تهران

بازیگر و کارگردان: «من قاضی القضاتم که مرگ مرد مُهر کردم به مهر!» رامسر- سال 1389

کارگردانی: نمایشنامه  خوانی «معرکه در معرکه» نویسنده: داود میرباقری، رامسر- سال 1390

کارگردانی نمایش : «هندسه تنهایی» نویسنده: عباس شادروان، رامسر- سال 1391

کارگردانی:نمایشنامه خوانی«اعترافاتی درباره زنان» نویسنده:محمد امیریاراحمدی،رامسر- سال 1392

کارگردانی نمایش: نمایشنامه خوانی«خاکستری» نویسنده: شهرام کرمی، آمفی تئاتر رامسر- سال 1393

بازیگر و کارگردان: «هتل ایران» نویسنده: افشین هاشمی، رامسر- سال 1395

نویسنده و کارگردان: «عاشقانه های ناتمام» و «خانه خاموش» رامسر- سال 1395 و سال 1396

کارگردان: «سوفیای من» نویسنده : نصرالله قادری،رامسر- ساری 1396 مقام اول جشنواره تئاتر رامسر و دوم کارگردانی ساری.

بازیگر و دستیار کارگردان: «به خاطر یک مشت روبل» نویسنده: نیل سایمون، رامسر- سال 1396

کارگردان:«قصه پادشاه سرزمین قصه ها»نویسنده:محمدرضا کوهستانی،تماشاخانه رامسر- سال1397

کارگردانی : «شهادت خوانی قدمشاد مطرب درطهران» نویسنده: محمد رحمانیان، رامسر- سال 1397

کارگردانی : «ترانه های قدیمی» نویسنده: محمد رحمانیان، رامسر- سال 1397

کارگردانی نمایش: «ترانه های قدیمی» نویسنده: محمد رحمانیان، تماشاخانه رامسر- سال 1397

کارگردانی نمایش:«اعترافاتی درباره زنان»نویسنده:محمد امیریاراحمدی،تماشاخانه رامسر- سال1397

کارگردانی نمایش :«قهوه قجری» نویسنده: آتیلا پسیانی، تماشاخانه رامسر – سال 1397

کارگردانی نمایش : «شرک 5» نویسنده: صادق فاضلی، تماشاخانه رامسر- سال 1397.

کارگردان نمایش: «بسیارنزدیک،هراندازه که دور!» تماشاخانه رامسر1398 و سالن بلک باکس ساری.

کسب نشان ویژه شهید مدافع حرم در جشنواره بسیج هنرمندان استان مازندران

کسب مقام سوم کارگردانی، کسب مقام سوم بازیگری و کسب مقام نخست طراحی لباس سال 1388

کارگردانی نمایش شنگول و منگول و بچه سوم : نویسنده: کیومرث قنبری آذر، تماشاخانه رامسر، اجرای تعطیل شده به خاطرشیوع ویروس کرونا.سال 1388

حال و هوای این روزهای تئاتر !؟

از نظر اجرایی به معنای کلمه تئاتر رو به موت است و گزاف نیست اگر بگوییم در شرایط بحرانی حاضر تئاتری هم اگر باشد، فقط در تهران است و آن هم به تعداد معدود... ویروس منحوس کرونا هر چقدر بد بود که هست و هر چقدر به اقتصاد و فرهنگ خسارت وارد کرد، باید گفت که تئاتر را به زمین زد و هنرمندان بی پناه این هنر چند هزار ساله را خانه نشین کرد. به امید روزهای بهتر.

کلام آخر : 

به امید روزهایی که مسئولان صداقت داشته باشند و صادقانه در سمت های مربوطه خدمت کنند...