نبض تئاتر شهرستان ها به سختی میزند

رسول اسماعیل زاده متولد ۱۳۷۶ با خبرنگار ایران تئاتر در مازندران به  گفت و گوی نشست در ادامه گفتن و گو او را با روابط عمومی انجمن هنرهای نمایشی مازندران در ادامه می‌خوانید:

خودتان را معرفی کنید : 

رسول اسماعیل زاده متولد ۱۳۷۶ عضو پنج دوره هیات مدیره انجمن نمایش رامسر و  مدیر کمیته استعدادیابی کانون فرهنگی تربیتی شهید سلیمان نژاد آموزش و پرورش شهرستان رامسر ، مدیر اجرایی و کارشناس هنری موسسه فرهنگی هنری شمیم معرفت رامسر.

چگونه با هنر نمایش آشنا شدید و از چه سالی اولین نمایشی که بازی کردید؟ 

با کار و حرفه نمایش ابتدا در جشنواره‌های دانش آموزی و سپس به واسطه آموزهای استاد ارجمندم محمد عاقبتی و اشکان خطیبی   شروع فعالیت های نمایشی و تئاتری ام را  آغاز نمودم  و از سال ۱۳۸۴ تا کنون در حال فعالیت در این رشته هستم

چه نمایش های به عنوان بازیگر حضور داشتید؟

اولین نمایشی که به عنوان بازیگر در آن حضور داشتم  نمایش گرگمُ گله  میبرم بوده  که به کارگردانی و نویسندگی بنده به اجرا رفت ، نمایش عروسکی بُزبُزی به کارگردانی ابوحمزه فاضل ساعتچی ، نمایش سرگذشت یک شهید به کارگردانی فاطمه نعمتی ، نمایش آش رشته به کارگردانی ابوحمزه فاضل ساعتچی ، نمایش  عاشقانه ناتمام به کارگردانی هوشنگ امیدی نژاد ، نمایش خیابانی خط رو خط به کارگردانی هوشنگ امیدی نژاد ، نمایش تو نیکی می کن در دجله انداز به کارگردانی استاد رامین شیخ کاظمی نمایش های خیابانی : اعتیاد سرد ، مرد انقلابی ، نفسی برای زندگی ،  شهید به معنی واقعی ، تشنج رفیقم شایان ، مالک دولت یا فرزند شهید ، حادثه سیل ونمایش عتیقه به کارگردانی بنده به اجرا پرداختم 

چه نمایش های را کارگردانی کردید؟

نمایش ماجرای مبارک و جادوگر هالیوودی ، نمایش لات های محله ، خودنویس طلایی و  نمایش های خیابانی : نفسی برای زندگی ،  اعتیاد سرد ، مرد انقلابی ،،  شهید به معنی واقعی ، تشنج رفیقم شایان ، مالک دولت یا فرزند شهید ، حادثه سیل و نمایش عتیقه

حال و هوای این روزهای تئاتر !؟

حال هوای این روزهای تئاتر در کشور مشخص و سیاست گذاری ها قابل لمس بر همگان است اما نبض تئاتر شهرستان ها به سختی میزند و نفس کشیدن برای تئاتریان در شهرستان ها و حتی بعضی از استان ها  به شدت سخت شده و تولید آثار بدون حضور عینی تماشاگران و بیشتر در فضای مجازی منتشر میشود البته ما در رامسر عادت داریم به این سبک کار کردن چون مکانی برای اجرا کردن تئاتر در آن وجود نداشته که تماشاگری حضور پیدا کند و تئاتری ببیند هر چند خیابان برای تئاتریان شهرم بهترین مکان برای اجرا تبدیل شده بود حال هوای تئاتر را بیاید در رامسر برایتان شرح دهم رامسری که بیش از. ۱۵ ساله است که مجتمع فرهنگی آن در وسط شهر نیم ساخته مانده و مکانی قرار بود برای تئاتریان این شهر و شهرهای همجوار برای تولید آثار خلاقه هنری در این شهر توریستی باشد اما مکانی برای  معتادین و خفت گیری ارازل گشته بزارید بگویم این حرف هایم برای قبل آمدن کرونا به کشور بوده حال که هنرمندان درد کشیده تئاتری بی خانه و اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان رامسر مستاجر و تعطیلی یک تماشاخانه در رامسر رسیدیم به اتفاقات امروز کرونا که نبض تئاتر شهرم را ضعیف ضعیف تر کرده است اما در آن سوی شهرم رامسر حمایت های آموزش و پرورش و کانون های پرورش فکری با در اختیار گذاشتن اندک امکاناتشان امید دل های هنرمندان شهرمان بودن و حق همسایگی شان را بر گردن اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستانم بجا آوردن .

کلام آخر : 

طریقت به جز خدمت خلق نیست
 به تسبیح و سجاده و دلق نیست