چراغ تئاتر هرگز خاموش نخواهد شد

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر از مازندران، شیوع کرونا ویروس این مهمان ناخوانده که محققان و پژوهشگران علوم آزمایشگاهی از آن به عنوان پدیده ای مخرب یادمی کنند در ابتدای امر مراکز فرهنگی، هنری، دینی، مدرس، دانشگاه ها، ادارات، بانک ها، کارخانه ها و سایر مشاغل را به تعطیلی کشاند و مردم را خانه نشین کرد و بسیاری از افراد جامعه ماندن که چه کنند و چطور به فعالیت خود در سایه این ویروس منحوس ادامه دهند و امرار معاش هم داشته باشنداما در این بین بودن افرادی که با توجه به میل قاطبه مردم جامعه به فضای مجازی و شبکه های اجتماعی سراغ فعالیت های مجازی و کسب و کارهای اینترنتی رفتند.

 

شاید بتوان گفت برخی مدیران ادارات و نهادهای دولتی و غیر دولتی و یا انجمن ها و تشکل های مردم نهاد با بهره گیری از فضای مجازی به درستی تنوانستند بدون غافلگیرری این بحران را تاحدودی مدیریت کنند و مخاطبین خود را راضی نگه دارند.

 

هنرمندان تئاتر و انجمن هنرهای نمایشی استان مازندران نیز از این دست افرادی هستند که با برگزاری جشنواره های مجازی گوی سبقت را در مدیریت دوران کرونایی از سایر فعالان در حوزه های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و... ربودند.

 

به همین منظور گفتگویی را با « حامد مربوط صادق» دبیر اولین جشنواره مجازی عکس تئاتر مازندران ترتیب دادیم تا سیاست های گروه های نماشی و انجمن هنرهای نمایشی مازندران را در دوران شیوع کرونا بررسی کنیم که مشروح آن را در ادامه می خوانید:

 

-لطفا خودتان را معرفی کنید.

حامد مربوط صادق هستم. در رشته های عکاسی و فیلمسازی فارغ التحصیل شدم. در زمینه نویسندگی و کارگردانی تئاتر در استان مازندران فعالیت می کنم. مدیر شعبه انجمن هنرهای نمایشی مازندران و دبیر اولین جشنواره مجازی عکس تئاتر استان مازندران نیزهستم.

 

 -ایده برگزاری جشنواره مجازی عکس تئاتر استان مازندران از کجا آمد و کلا چطور شد به فکر برپایی این جشنواره افتادید؟

ببینید هنرنمایشی یا همان تئاتر در ایران و علی الخصوص در شهرستان ها مهجور است و شاخه هایی از تئاتر مثل عکاسی تئاتر چند برابر از تئاتر مظلوم واقع شده اند.اصولا عکاسان تئاتر به علت عدم حمایت مالی و حضور بخش خصوصی به صورت رفاقتی و دوستانه وارد تیم اجرایی می شوند و گاها هیچ دستمزدی نیز نمی توانند دریافت کنند و جدا از این در جشنواره های تئاتر هم هیچ بخشی برای تقدیر از این قشر گنجانده نشده است؛ به جهت اینکه رشته دانشگاهی من مربوط به عکاسی بوده و جدا از کار نمایش عکاس هستم و برای اینکه در این ایام بحرانی شیوع ویروس منحوس کرونا، چراغ تئاتر در استان روشن بماند، ایده این جشنواره را با هیئت رییسه انجمن هنرهای نمایشی استان مطرح ککردم و با موافقت «یاسر محمودی برنتی» رییس این انجمن و همچنین اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی محمودآباد برگزاری این جشنواره مجازی کلید خورد.و از اوایل اردیبهشت ‌ماه هم‌زمان با اعلام فراخوان این رویداد کار ستاد اجرایی آغاز شد تا این‌که اختتامیه آنلاین این جشنواره دوشنبه 15 اردیبهشت به صورت (لایو) زنده در صفحه اینستاگرام انجمن هنرهای نمایشی مازندران برگزار و هیئت داوران آرا خود را اعلام کردند.

 

-نقاط کیفی و کمی جشنواره را چگونه ارزیابی می کنید؟

در همه جای دنیا در اولین دوره برگزاری هر فستیوال و رویدای یک سری نواقص وجود دارد اما اگر بخواهیم به ویژگی های مثبت این جشنواره اشاره کنیم اولین حضور چشمگیر 80 عکاس با 283 اثر عکاسی بوده که پس از بارگذاری تبدیل به بزرگترین گالری مجازی عکس تئاتر ایران شد. و با نظر دبیر خانه مجازی جشنواره تعداد 30 عکس از آثار شرکت کنندگان در این جشنواره در نمایشگاه عکس جشنواره تئاتر استان مازندران در سال 99 به معرض دید عموم در خواهد آمد.

 

نکته دوم از ویژگی های این رویداد، پراکنده گی جغرافیایی آثار بوده که از شرقی ترین تا غربی ترین شهرهای استان برای ما عکس ارسال شد.

 

سومین ویژگی این جشنواره، استقبال مردم و مخاطبان بوده که کمترین بازدید کننده ما در ذیل یک پست  1000لایک(پسند) و بیشترین آن7هزار و 350لایک(پسند) داشت و این امر برای ما اصلا قابل پیش بینی نبود.

 

-حمایت مادی و معنوی از شما دربرپایی این جشنواره چگونه بوده است؟

برای من به عنوان دبیر جشنواره، یک فاکتور و یک برگ شانس وجود داشت و آن هم حضور مدیران همراه و دغدغه مند و در رأس آن «عباس زارع» مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران و «یاسرمحمودی برنتی» رییس انجمن هنرهای نمایشی مازندران بودند که واقعا عاشقانه از تیم اجرایی این جشنواره مجازی حمایت کردند.

 

«مجید نیکو» رییس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی محمودآباد نیز واقعا همراه و همدل تیم اجرایی این جشنواره بودند و وقتی هم که ایده جشنواره و نگرانی بابت تهیه منابع مالی جشنواره را با ایشان مطرح کردم خیلی قوی و با اراده قول تأمین هزینه دادند و حتی بعد از برگزاری نیز منتخبین را برای اهدا جوائز به محمودآباد و ضیافت افطاری دعوت کردند.

 

-برنامه ها ی بعدی شما برای تداوم برگزاری این رویداد چیست؟

نظر به استقبال بی نظیر هنرمندان و مخاطبان و نیز تاکید هیئت داوران تلاش داریم که این جشنواره برای سال آینده به صورت منطقه ای و بین استان های شمالی کشور برگزار شود. در فاصله زمانی تا جشنواره بعدی نیز قراراست نشست های تخصصی در باب نحوه کیفی این برنامه برگزار شود.  همچنین پیشنهاد تشکیل کانون عکاسان تئاتر به هیئت رییسه انجمن هنرهای نمایشی مازندران ارائه شد تا با توجه به ظرفیت بالای استان مازندران در حوزه عکاسی تئاتر، این هنرمندان در ذیل یک کانون به فعالیت های هنری خود بپردازند.وهمچنین روند اجرایی حمایت علمی و عملی از این قشر بهتر و سریع تر شکل بگیرد.

 

و حرف آخر...

جا داره مجددا از همه هنرمندان استان مازندران بابت حضور در این رویداد بزرگ به عنوان برندگان واقعی این جشنواره تقدیر و تشکر نمایم.

 

و یک تشکر و دست مریزاد هم خدمت«عبدالرضا رشیدی»، « الیاس حقیقی» و «ندا دلفانیان»  هیئت داوران این جشنواره که واقعا عاشقانه و خالصانه به دور از هر اسم و رسمی هرشب ساعت ها به تحلیل و برسی آثار در گروه مجازی پرداخته و در آخر یک روز کاری خود را برای دقت بیشتر و عدالت در انتخاب برگزیدگان صرف حضور در دبیرخانه این جشنواره نمودند، داشته باشم.

 

معتقدم که اقبال چشمگیر مردم و هنرمندان از اولین جشنواره مجازی عکس تئاتر استان مازندران بیانگر این بوده که چراغ تئاتر در مازندران را هیچ ویروس و شبه ویروسی نمی تواند خاموش کند و هنرمندان تئاتر مازندران با وحدت و انسجام و همدلی خود توانستند برای تداوم فعالیت های هنری سدی جلوی کرونا بکشند.