بهناز دوستی: بانوان در تئاتر مازندران جایگاهی ندارند

بهناز دوستی نویسنده، کارگردان و پژوهشگر جوان استان مازندران اهم فعالیت های خود در سال قبل را شرح داد و از کمبودها و چالش‌ها در تئاتر مازندران گفت.

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر در مازندران، بهناز دوستی پاشاکلایی ۳۰ ساله و اهل استان مازندران است که در سال ۱۴۰۱ با نمایش صنم به نویسندگی و بازی خود توانست موفقیت های زیادی را کسب و به جشنواره بین المللی تئاتر فجر نیز راه یابد. وی که فارغ التحصیل کارشناسی رشته آب و هوا شناسی است، از سال ۱۳۸۶ با شرکت در کلاس های آموزشی حوزه هنری مازندران فعالیت های نمایشی خود را آغاز کرده است و تا به اکنون دو کتاب به نام‌های " حریر " و " میراشکار" به تالیف رسانده است. این هنرمند در سال ۱۳۹۶ و عضو انجمن نمایش سازمان بسیج هنرمندان مازندران در سالهای ۱۳۹۵ و ۹۶ در نمایش های : صنم ، بانوی بی نشان ، مرهم عزیز ، یاغی های عاشق ، تروما ، حریر ، ستاره ، کارکرد نقل های بومی تبرستان در درام  و گربه ماهی به ایفای نقش پرداخته است و نمایشنامه های ؛ نقش زنان در فرهنگ مازندران ، میراشکار ، حریر ، نقل های موسیقایی تبرستان در درام و صنم را به رشته تحریر درآورده است و بسیاری را نیز خود کارگردانی نموده است.

دوستی همچنین افتخارات متعدد و بسیاری را در جشنواره های استانی ، ملی و بین المللی کسب کرده است. از جمله این افتخارات می توان به موارد زیر اشاره کرد : دوازدهمین جشنواره ملی تئاتر بومی تیرنگ .(کارگردانی نمایش ساق نپار)، تقدیر در فضا سازی بر مبنای پژوهش چهاردهمین جشنواره ملی تئاتر بومی تیرنگ، نویسندگی و کارگردانی  (نمایش نقش زنان در فرهنگ مازندران)، نمایش  برگزیده و تندیس جشنواره در بخش نویسندگی و کارگردانی، کسب رتبه نویسندگی و کارگردانی و بازیگری نمایش حریر، رتبه سوم بازیگری زن، تقدیر در نویسندگی در تیرنگ پانزدهم در اجرای پژوهشی کارکرد نقل های موسیقیایی طبرستان در درام، جایزه کارگردانی و طراحی بروشور از جشنواره استانی اشکواره آمل سال ۹۸، نمایش برتر استانی و گروه راه یافته به جشنواره سراسری بچه های مسجد از مازندران با نمایش سه و چهارده سال ۹۸، نویسنده نمایش میراِشکار تنها اثر راه یافته ازمازندران  به جشنواره سراسری تئاتر مقاومت سال ۹۹تهران، جایزه بازیگری زن  با نمایش " تروما " در جشنواره استانی سال ۹۹، جایزه اول نمایشنامه در  جشنواره تیرنگ در سال ۱۴۰۰ برای متن میراشکار، نویسنده نمایشنامه  ماه تینار تنها اثر منتخب از مازندران  به جشنواره تئاتر مقاومت سال ۱۴۰۱، جایزه نویسندگی. بازیگری و طراحی صحنه نمایش صنم در جشنواره بسیج سال ۱۴۰۱، نویسندگی بازیگری و طراحی صحنه نمایش صنم در جشنواره استانی ۱۴۰۱ و راهیابی به جشنواره تئاتر  منطقه ای، جایزه سوم  بازیگری زن از جشنواره منطقه ای شیراز ۱۴۰۱ با نمایش صنم و راهیابی نمایش صنم به جشنواره بین المللی  تئاتر فجر ۱۴۰۱ تهران و‌...

با این بانوی هنرمند گفت و گویی انجام دادیم که می‌خوانید:

بهناز دوستی سرپرست گروه تئاتر «پری شان» ساری در مورد علت انتخاب این نام برای گروهش گفت: «گروه پری شان از سال ۹۵ با نمایش گاهی نباید رفت تشکیل شد و اعضای آن در حال حاضر به صورت مستقل و قوی فعالیت می‌کنند و از افتخارات تئاتر و هنر مازندران هستند .دلیل انتخاب این اسم نمایشنامه ای بود که هنوز تصمیم ندارم آن را کار کنم و پری شان کاراکتر زن قهرمان این نمایشنامه است و امیدوارم کار قابل اعتنایی همچون نمایش صنم در رزومه کاری من باشد.»

نویسنده نمایشنامه «صنم»  در مورد نگارش این اثر توضیح داد:« صنم برای من نمایش بسیار سخت و عزیزی است چراکه در آن خودم را به  چالش های زیادی در متن و طراحی و بازیگری کشاندم‌ و لذت زیادی بردم و همان طور که پیداست با استقبال زیادی هم‌ مواجه شد و بعد از دو جشنواره استانی و جوایزی که گروه کسب کرد به جشنواره تئاتر  منطقه‌ای شیراز رفت و آنجا هم جایزه بازیگری زن ارزشمندی از هیئت داوران دریافت کردم و بعد از آن هم به فجر رفت و مورد اقبال قرار گرفت و برای شرکت در یک فستیوال  تئاتری خارجی هم دعوت شده است که با کارگردان اثر  منتظر رسانه‌ای شدن خبر ها هستیم.»

وی در پاسخ به سوال خبرنگار ما در مورد جایگاه بانوان در تئاتر مازندران گفت:« بانوان در تئاتر مازندران هیچ جایگاه مهمی ندارند ! اگر نگاهی به همین جشنواره ها ، گروه های نمایشی ، انجمن نمایش و ... بیاندازید متوجه خواهید شد که بانوان چه سهم ناچیز و یا گاها فرمایشی در این اتفاقات دارند. به طور مثال اگر همین مصاحبه از طرف همکار و دوست  قدیمی ام مربوط صادق صورت نمی گرفت ، کسی نمی دانست که نمایش صنم به چه موفقیت های بالایی در عرصه ملی و بین المللی قرار گرفته‌است.»

بهناز دوستی از انجمن هنرهای نمایشی استان و مدیران فرهنگی و همکاران خواست که پای هنرمندان استان خود بایستند و محافظه کاری و احمال و تخریب را کنار بگذارند و افزود: «وقتی پای هنر وسط می‌آید دیگر  شخص مهم نیست بلکه آن موقعیت و موفقیتی که با سختی و مشقت فراوان برای یک استان و یک شهرستان به دست می‌آید مهم است.»

بانوی هنرمند تئاتر مازندران در پایان گفت: «با وجود آسیب ها و بی مهری هایی که دیده ام، اما همچنان قوی و پر اراده ادامه خواهم داد و معتقدم که هنرمند باید کنار مردمش باشد و زبان مردمش باشد تا تاثیر و گیرایی اثر بر آنها بیشتر و بیشتر شود و اگر غیر از این باشد، نتیجه تولید برخی آثار فرمایشی برای دلخوشی برخی که این هنر راه به جایی نخواهد برد. من از همه هنرمندان مازندران می‌خواهم برای پیشرفت تئاتر در استان از حمایت همدیگر در شرایط سخت دست برندارند و بدون چشم داشت، برای پیشرفت تئاتر استان قدم بردارند. زیرا چیزی که مهم است و تا ابد باقی است هنر است.»