قدر دان کسانیکه در تئاتر زحمت میکشند باشیم

امیرحسین (ایمان ) فلاحت پیشه هنرمند بابلسری با خبرنگار ایران تئاتر در مازندران به گفت و گوی نشست در ادامه گفتن و گو او را با روابط عمومی انجمن هنرهای نمایشی مازندران در ادامه می‌خوانید: 

خودتان را معرفی کنید و بگویید ؟ 

امیرحسین (ایمان ) فلاحت پیشه هستم متولد 12/12/1357 تهران و اصالتا از روستای علی آباد شهرستان بابلسری،کارشناس نمایش ( ادبیات نمایشی ) و دانشجوی ترم آخر کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی

چگونه با هنر نمایش آشنا شدید و از چه سالی اولین نمایشی که بازی کردید؟ 

به واسطه شغل پدر نمایش رو ازمجتمع فرهنگی و هنری پایگاه یکم شکاری تهران و زیر نظر استاد محمد حمزه زاده در قالب کلاس های بازیگری شروع  و با بازی در نمایش جنگ کور نوشته بهروز غریب پور اولین تجربه صحنه ایی خودم رو در 14 سالگی داشتم و تا قبل از دانشگاه در نمایش های چهل دفان نوشته آقای ورمرزیار و نگهبان چشمه ، بازی و تجربه کارگردانی داشته ام.

چه نمایش های به عنوان بازیگر و کارگردان حضور داشتید؟

بازی در نمایش های (مگرمن ... - آرش -خوشا به حال بردباران - خروس زری پیرهن پری - دلدار- پل – آنتیگونه – شاهزاده هملت- ...) و کارگردانی نمایش های ( جدالی دیگر – دلدار – پل – مستی ملک – نمایش میدانی بازسازی واقعه غدیر – ابوغریب تا غربت – کارمند – شش خاطره و یک شکست – عَشَقه – مرگ با سوراخ اضافه ) و همچنین مدیر تولیدی و برنامه ریزی ده اثر تلویزیونی و سینمایی و داوری چند جشنواره و عضویت در شورای نظارت بر نمایش شهرستان بابلسر و استان مازندران از جمله مشقهایی است که مختصری از آن به حکم دستور بزرگان جهت استحضار شما و خوانندگان عزیز به عرض میرسد.

حال و هوای این روزهای تئاتر !؟

حال و هوای این روزهای تئاتر مثل احوال همه هنرها و مشغله هایی که نیاز به حضور گرم مخاطبان دارند خوب نیست و از طرفی هم چاره ایی نیست تا همگی صبر کنیم تا وضعیت بیماری و همه گیری کرونا به نقطه امنی برسد که بشود با خیالی آسوده و بدور از استرس اینکه در فرایند اجرای یک نمایش خدای ناکرده به جان کسی آسیبی وارد نشود بتوان فعالیت های نمایشی را از سر گرفت ، هرچند برای کسانی که به صورت حرفه ایی به تئاتر مشغول هستند بسیار امری مشکل و سخت است که نیاز است مسئولان نسبت به حمایت های بیشتر از این قشر شریف و فرهیخته اقدامات لازم عملی را بجا آورند.

کلام آخر؟

حرف آخرهم اینکه قدر کسانی رو که برای اعتلای این رشته زحمت کشیدن، میکشن و خواهند کشید و از جان و مال و آبروی خودشون مایه گذاشتن و میزارن رو بدونیم و ازشون سپاسگزار باشیم و به جای اینکه نقش غُرزنهای همیشگی رو بازی کنیم کارگردان حمایت از این عزیزان با ارائه پیشنهاد و طرح  باشیم.

بر چهره گل نسیم نوروز خوش است
در صحن چمن روی دل‌افروز خوش است
از دی که گذشت هر چه گویی خوش نیست
خوش باش و ز دی مگو که امروز خوش است

یا حق