تنکابن شهر فرهنگی مازندران است و مردم تنکابن به شدت تئأتر دوست هستند

محمدرضاشیروانی پیشکسوت تئاتر تنکابن با خبرنگار ایران تئاتر در مازندران به  گفت و گوی نشست در ادامه گفتن و گو او را با روابط عمومی انجمن هنرهای نمایشی مازندران در ادامه می‌خوانید:

خودتان را معرفی کنید : 

من محمدرضاشیروانی پیشکسوت تئاتر تنکابن هستم ودرتاریخ دوم آذر سال هزارسیصد وسی دو، در تنکابن به دنیا آمدم .

چگونه با هنر نمایش آشنا شدید ؟

دوران تحصیلات ابتدایی و راهنمایی در شهر تنکابن گذشت، وبعد به علت مشکلات خانوادگی وگذر زمان، به جنوب ایران در آبادان تا مقطع دیپلم، در دبیرستان تخت جمشید، در آنجا درس خواندم. در کارهای هنری دبیرستان دررشته هنر بازیگری شرکت داشتم، دبیر هنر مرا به دانشکده هنر آبادان معرفی کرد. در آنجا با اساتید حرفه ای وقت انجا آشنا شدم. استاد اسماعیلی و استاد بهزاد فراهانی واستاد مهرآوران و. و. و. در  محضرشان علم بازیگری تئاتر را آموختم... حاصل همکاری سال 1354، بازی در نمایشنامه پهلوان اکبر می میرد. به کارگردانی استاد اسماعیلی بود. بعد به سربازی رفتم.

اولین نمایشی که بازی کردید؟ 

بعد از دوسال، به زادگاه خودم بر گشتم.درآن زمان در اداره فرهنگ و هنر، استاد محسن متین کارشناس تئاتر تنکابن شده بود. شرح دل دادگی و رزومه کاری خودم را به ایشان شرح دادم. واستاد مرا با آغوش باز پذیرفت ومرا با بازیگران دیگر آشنا کرد.وبه دعوت استاد متین، حضور مستمر استاد علی نصیریان در مرکز آموزش تئاتر تنکابن بود. که از محضر ایشان تجربه ها آموختیم حاصل این آشنایی با استاد متین، حضور هر ساله در جشنواره سراسری تئاتر ایران، درتهران، طی سالهای 1356و1357بود. که خیلی برای من اهمیت داشت. حضور هنرمندان سراسر کشور درزمان وزیر فرهنگ و هنر آقای پهلبد و به سر پرستی استاد علی نصیریان ودعوت از بزرگان تئاتر دنیا،وبه خصوص هنرمند پانتومیم جهانی، مارسل مارسو از فرانسه، وبامترجمی استاد زنده یاد داود رشیدی.. خیلی برای پر بار بود... واز همه مهمتر، تاکید شورای بازبینی تئاتر تهران، شب افتتاحیه جشنواره، با نمایشی از تنکابن کلید میخورد. تئاتر تنکابن از پرتقالش معروفتر بود...

حال و هوای این روزهای تئاتر !؟

اجازه بده از حال وهوای دیروز تئاتر شهر تنکابن بنویسم. حال و هوای تئأتر دیروز ما خیلی خوب بود. با اولین شب اجرای نمایش، تالار پر جمعیت می شد. مردم تنکابن به شدت تئأتر دوست هستند. و واقعا شهر فرهنگی است. حضور مردم برای تماشای هنرنمایش، مدیون هنرمندان پیشکسوت این شهر هستند، که مردم را باهنر خودشان، به تالار ها، برای تماشای نمایش خودشان، صادقانه کوشش کردند. زنده یاد غلامعلی منصورسوهانی، یادو نامش جاویدان زنده یاد مرتضی رستگار. نام و یادش گرامی استاد صفرعلی اوجانی استاد علی ملکیان. استاد مهراب حیدری و ... 
دراین مقال نمیگنجد.همه عزیزان را یاد بیاورم و بنویسم.....  اجرای هرنمایشی درتالار، با حضور مردم، نفس به نفس، شکل می گیرد. حال وهوای امروز تئاتر شهر ما خوب نیست. تالارها و پارکها همه بسته است، بیشتر مردم هنر دوست، از فضای مجازی حال همدیگر با اطلاع میشوند. دلم برای هنرمندان متخصص میسوزد. هنرمندانی که از اجرای تئأتر و تدریس هنرنمایش. نان در می آوردند. واز این راه پول در می آوردند. تا چرخ زنگ زده اقتصاد خود را بگردانند. احساس همدردی دارم. انشاالله فرجی بشه، هر چه زودتر، این ویروس کرونا، که بیشتر کمر هنرمندان را شکسته، ازبین بره، تا مردم هنردوست ما، از خانه ها بیرون بیایند، وآزاد شوند. کارناوال راه اندازی کنیم، همه با هم بخندیم...

کلام آخر : 

من قبلا در امور تربیتی آموزش و پرورش درس تئاتر میدادم. شاگردان زیادی در عرصه هنر، تقدیم اجتماع کردم. اسم همه را اگر بنویسم، در این مقال نمی گنجد. جا دارد دونفر را، که به چشم عزیزان آشنا هستند بنویسم.... استاد دکتر غلامرضا خلعتبری استاد دانشگاه آزاد تنکابن. استاد هنرهای نمایشی و فلسفه استاد وفا سلیمانی نژاد. رئیس اداره فرهنگ ارشاد اسلامی شهر تنکابن  امروز در این راه که سن من حدود هفتاد سال است. دارای تجربه زیاد در این رشته هستم. از اداره ارشاد خواستارم درجه هنری به من  اعطا کنند. تا حاصل زحمت این همه سال جبران شود.... تا ناچار نشوم مثل کلاس اولی ها، درسی که بلدم و آگاه هستم وبه صورت تجربه خواندم. در دانشگاه آزاد بخوانم ترم اول را بانمرات عالی گذراندم. الان ترم دوم هستم. آیا شایسته است باریش سفید برم کلاس اول با جوان های بی تجربه بنشینم... و اگر نمره خوبی بگیرم، که می گیرم... جواب پارتی بازی وملاحظه ریش سفید شما را کردند ...