افزایش تعداد پلاتوهای خصوصی در مازندران

یکی از معضلات همیشگی تئاتری‌ها در مازندران، کمبود فضای مناسب برای تمرین و اجراست. هر زمان که از هنرمندان تئاتر استان جویای مشکلات و معضلات‌شان شویم، یکی از معضلات آن‌ها همین است که سالن مناسب برای تمرین و اجرا ندارند. هرچند که در سال‌های اخیر اندکی تلاش شده تا این کمبود در شهرهای مازندران جبران شود، اما تلاش‌های انجام شده در حدی نبود که نیاز همه تئاتری‌ها را برطرف کند. مدتی مسئولان فرهنگ و ارشاد استان راهکاری را معرفی کردند تا بلکه بخشی از این مشکل برطرف شود، اما با همکاری نهادهای دیگر مواجه نشدند. راهکار مطرح شده این بود که سالن‌های آمفی‌تئاتر متعددی که در هر شهر و شهرستان وجود دارد و متعلق به ادارات و نهادهای مختلف است، با هماهنگی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی آن شهرستان در برخی از روزهای هفته در اختیار گروه‌های تئاتری قرار بگیرد، اما چنین اتفاقی نیفتاد. در نتیجه برخی هنرمندان سعی کردند خودشان آستین همت بالا بزنند و پلاتوهای شخصی را تأسیس کنند.

پلاتوهای شخصی در مازندران طی 3 سال اخیر به مکان‌های جدیدی برای اجرای نمایش‌ها تبدیل شدند. تماشاخانه ابوالحسنی بابل از نخستین پلاتوهای خصوصی مازندران بود که با ایده و تلاش «عباس ابوالحسنی» به بهره‌بردرای رسید. پس از آن نیز بر تعداد این پلاتوها افزوده شد. اکنون در بابل علاوه بر تماشاخانه ابوالحسنی، پلاتو مکتبخانه تئاتر «آن»، پلاتو کارگاه تجربی هنر و پلاتو آموزشگاه آزاد هنرهای نمایشی «باغ آلبالو» نیز وجود دارد. پلاتو آموزشگاه بازیگری «آنا» در بهشهر، پلاتو خانه فیلم شیدایی در ساری، پلاتو زنده‌یاد «حسین کلامی» در آموزشگاه تئاتر شهر شمال قائمشهر، پلاتو آموزشگاه تئاتر «ماسک» آمل، پلاتو مؤسسه هنری «خانه پدری هنرمندان» آمل و بلک‌باکس مؤسسه فرهنگی هنری آرمان ایزدشهر نمونه‌هایی از این قادامات خصوصی در تئاتر استان هستند که بر تعداد فضاهای تخصصی اجرا و تمرین نمایش در مازندران افزوده‌اند. در آخرین اقدام هم «هوشنگ امیدی‌نژاد» به همراه همسرش در رامسر دست به چنین کاری زدند و تماشاخانه‌ای خصوصی را راه‌اندازی کردند که مراحل پایانی کار را می‌گذارند. تماشاخانه‌ای با ظرفیت 110 تماشاگر که بزرگترین تماشاخانه خصوصی مازندران محسوب می‌شود.

ورود مستقیم تئاتری‌ها برای ایجاد فضای تخصصی اجرا یک مزیت برای تئاتر مازنردان محسوب می‌شود. نخست از این لحاظ که گروه‌ها کمتر در ترافیک برای در اختیار داشتن سالن قرار می‌گیرند. دومین مزیت این اقدام هزینه کم ایجاد سالن‌های خصوصی اجراست. همچنین از سوی دیگر می‌توان به کم‌هزینه بودن نگهداری این پلاتوها نسبت به سالن‌های بزرگ اشاره کرد. یک ویژگی مثبت دیگر این سالن‌ها تعداد کم تماشاگر حاضر در پلاتو است که سبب می‌شود نمایش در سانس‌‌های متعدد و با صندلی‌های پر از تماشاگر اجرا شود. ایجاد سینماها و پلاتوهای خصوصی و کوچک یکی از راهکارهای توسعه تئاتر است که در بیشتر کشورهای توسعه‌یافته مورد توجه قرار دارد. استمرار این روند می‌تواند تئاتر مازندران را به تئاتری مستقل در امکانات و خدمات تبدیل کند که فقط در زمینه بازبینی و دریافت مجوز اجرا سر و کارش به نهادهای دولتی خواهد افتاد.

ناکشا یاران