رئیس انجمن هنرهای نمایشی مازندران:
گروه‌های تئاتر مازندران به بازبینی نیاز دارند
رئیس انجمن هنرهای نمایشی مازندران گفت: ما نزدیک به ۳ برابر خراسان رضوی گروه استقرار داریم، اما آن‌ها بیش ۲.۵ برابر ما سهمیه کسب کرده‌اند
به گزارش تئاتر مازندران، جامعه تئاتر این استان به جز چند دوره‌های 17، 19، 22، 25 و 27 حضوری مستمر در جشنواره تئاتر فجر دارد. اما این حضور معمولا چندان پررنگ نبود. هنرمندان زیادی از مازندران در فجر روی صحنه رفتند، اما عده بسیار اندکی توانستند بدرخشند و مورد توجه داوران قرار بگیرند. امسال مازندران با 37 گروه تئاتر ثبت شده در طرح استقرار، 4 نماینده در فجر دارد و خراسان رضوی با 15 گروه ثبت شده در طرح استقرار، 10 سهمیه برای حضور در فجر به دست آورد. این اختلاف آماری پرسش‌های زیادی را در ذهن مخاطب اهل تئاتر در استان ایجاد می‌کند. «میثم زندی» رئیس انجمن هنرهای نمایشی مازندران در این باره به چند پرسش پاسخ داد:
*خراسان رضوی با 15 گروه، 10 نماینده در فجر سی‌وششم دارد، آن وقت مازندران با 37 گروه و چندین گروه متقاضی فقط 4 نماینده دارد که از آن هم خوشحالیم. اما آیا این فاصله را باید مد نظر قرار دهیم یا مقایسه درستی نیست؟
چرا مقایسه نکنیم؟ من موافق مقایسه شدن هستم. اگر می خواهیم پیشرفت کنیم باید خود را با بهتر از خودمان مقایسه کنیم. به نظرم مقایسه درستی است و اتفاقا جای تأمل هم دارد. مشهد 15 گروه استقرار دارد و 10 نماینده در فجر سی‌وششم. ما 37 گروه داریم، 4 گروه هم در مرحله نهایی ثبت هستند. به عبارتی 41 گروه ثبت شده داریم. اما 4 نمایش از مازندران به فجر راه یافت. ما نزدیک به 3 برابر خراسان رضوی گروه استقرار داریم، اما آن‌ها بیش 2.5 برابر ما سهمیه کسب کرده‌اند. باید این مقایسه را انجام دهیم.
*دلیل این همه فاصله چیست؟
دلایل متعددی می‌تواند داشته باشد. شاید بخشی از دلایل در حمایت‌ها باشد. اما دلایل اصلی به خود تئاتر برمی‌گردد. به هر حال سیستم تئاتر آن‌ها نظام یافته‌تر از ما است. یعنی راه سهمیه گرفتن را خوب بلد هستند و سهمیه را نمی‌سوزانند. ولی ما نمی‌دانیم باید چطور سهمیه بگیریم و از فرصت‌ها استفاده کنیم. مثلا همین امسال دو کار از جشنواره استانی داشتیم که هر دو کار امتیاز بخش مسابقه داشتند، اما انقدر حاشیه ایجاد شد که یکی به فجر استانی رفت. ما همه فریادمان این بود که اگر هم اشتباهی شد، پس از فجر پیگیر آن شویم و فعلا اجازه بدهیم که سهمیه بخش مسابقه مازندران کم نشود. همه این مسائل دخیل هستند.
دلیل دیگر این است که گروه‌های استقرارشان از نظر کیفی در سطح مناسبی قرار دارند و فقط به جمعیت نمی‌پردازند. اما در مازندران گاهی دیده می‌شود که یک مدیر شهرستانی تلاش می‌کند به هر شکل ممکن گروه تئاتر در طرح استقرار ثبت کند که کارنامه اداری بهتری داشته باشد. گروه‌هایی در استان داریم که از نظر اداری شاید شرایط حضور در طرح استقرار را داشته باشند، اما از نظر کیفی واجد شرایط نیستند. شهرستانی هست که مدیر آن پیگیر است بیش از 5 گروه در طرح استقرار داشته باشد، اما سال‌هاست که نماینده‌ای در فجر ندارد.
*یعنی گروه‌های ضعیف در طرح استقرار داریم؟
طبیعی است که همه گروه‌های ما سطح کیفی بالا نداشته باشند. برای مثال فقط تعداد گروه‌های 3 شهرستان ساری، آمل و بهشهر از جمع گروه‌های طرح استقرار مشهد بیشتر است. یعنی 3 شهرستان ما به اندازه یک استان گروه در طرح استقرار دارند. پس باید به دنبال کیفیت در تئاتر استان باشیم. از خودمان بپرسیم کیفیت نمایش‌هایی که در استان روی صحنه می‌رود چطور است؟ فاصله ما با تئاتر معیار کشور چقدر است؟ چرا 10 نمایش از یک استان باید در جشنواره تئاتر فجر باشد و استان ما با این تعداد گروه و هنرمند فروغی ندارد. خودمان هم می‌دانیم که جشنواره تئاتر استانی ما از سطح کیفی مناسبی برخوردار نیست.
*خب برای این وضعیت باید چه کار کرد؟
نه تنها باید کمی سختگیرانه گروه‌ها وارد طرح استقرار شوند، حتی لازم است در این گروه‌های استقرار کنونی هم بازبینی داشته باشیم.
*با این اقدام می‌شود به پررنگ شدن مازندران در جشنواره‌های شاخص امیدوار شد؟
این‌ها که گفتم بخشی از دلایل هستند. دلایل دیگری هم وجود دارد. مثلا این‌که ما راه‌های دیگر حضور در فجر را کمتر امتحان می‌کنیم. یک جشنواره تئاتر استانی برگزار می‌کنیم که دو کار به جشنواره معرفی شود. چرا در یک سال 10 کار با کیفیت از گلوگاه تا رامسر روی صحنه نمی‌رود که 5 تای آن‌ها برای فجر در بخش مرور انتخاب شود؟ تئاتری‌های مازندران حضور پررنگی در رپرتوارها ندارند. البته امسال خوشبختانه نمایش «1978» در عصر تجربه تئاتر مستقل تهران روی صحنه رفت. کمیت آثار حاضر از یک استان با تعداد آثار با کیفیتی که در یک سال تولید می‌کنند ارتباط مستقیم دارد.
عامل اصلی همین تولید مطلوب است. تولید بی‌کیفیت یا کم‌کیفیت در طول سال برابری می‌کند با موفق نبودن در فجر و داشتن گروه‌های کمتر. در شهرستان‌های ما عمدتا جنگ شادی و کار کودک گیشه‌محور روی صحنه می‌رود. مشکلی با کار کودک نداریم، اما حالا که انقدر به کار کودک توجه داریم، پس چرا در جشنواره‌های مطرح تئاتر کودک نمی‌توانیم حضور داشته باشیم و موفقیت کسب کنیم؟ طبیعتا تولید مطلوب آثار نمایشی در این حوزه اثرگذار است. باید تئاتر قدرتمندی داشته باشیم.
گفت و گو: اشکان جهان‌آرای
